ျပည္ေထာင္စုေန႕ ေရာက္တိုင္း ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ျပည္ေထာင္စု ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ဖူးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားေလးတစ္ခုကို ျပန္သတိရ မိတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က ျပည္နယ္နဲ႕တိုင္း အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ ႏိုင္ဖို႕ အစီအစဥ္ေတြ နဲ႕စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလာတဲ့ အစဥ္္အလာဟာ ဒီေန႕ အထိပါပဲ။ တကယ္လဲ အေလးထား လုပ္သင့္တဲ့ ရက္ျမတ္ေလးတစ္ခုပါ။
ဒီလို တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ရတဲ့ အျပင္ တစ္ျခား ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ခရီးစဥ္ အမ်ားႀကီးနဲ႕ ရက္တိုတိုေလးမွာ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္ ႏွံ႕ေအာင္လိုက္ၾကည့္ခြင့္ရတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္ ထရတဲ့ ရက္ေတြလဲ ရွိတယ္ဗ်ာ..။ အေမာခံလိုက္တာ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို သြားျဖစ္မဲ့ ေနရာေတြ မဟုတ္လို႕ေပါ့။ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးထဲက သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ညစာစားပြဲကိုေတာ့ ကၽြန္မ အႏွစ္သက္ဆံုးပါ။ ညစာ စားပြဲ အၿပီးမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ အားလံုးရဲ႕ တီးမႈတ္ကခုန္မႈေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္လူႀကီးမင္းေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ၾကည့္ရႈ အားေပးရင္း ထြက္လာတဲ့ ၾသဘာေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကၽြန္မရင္ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ပီတိ ေ၀ေစခဲ့တာ ၾကက္သီးျဖာ မိတဲ့အထိပါပဲ။
တိုင္းရင္းသားအားလံုးက (ဗမာ အပါအ၀င္) အခမ္းအနား အစီအစဥ္အတိုင္း သူတို႕ရိုးရာ၀တ္စံုနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအကကို ဂုဏ္ယူစြာ ေဖၚထုတ္ကျပသြားၾကတဲ့ စည္းခ်က္ကခုန္မႈေတြကို အခုျပန္ေရးရင္းေတာင္ အတိုင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဒီကပြဲေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈက တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္မႈ ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ ေလးစားတဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈသာ အားလံုးထက္သာတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို သင္ပုန္းေျခၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတိုင္းဟာ လွပတယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အရိုးခံစိတ္ေတြနဲ႕ တီးခတ္ကခုန္ေနၾကတာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတဲ့ အနက္ကို ေဖၚထုတ္ေနျခင္းေပါ့။ မဂၤလာရွိတဲ့ ညခ်မ္းကို အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ နားခိုေနတဲ့ ၾသဥငွက္ေတြနဲ႕ အျခားငွက္ကေလးေတြလဲ သီဆိုၾသဘာေပးခဲ့ၾက။ ေကာင္းကင္သားေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ ညခ်မ္းေလးပါပဲ။
ဒီလိုအနစ္သာရနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ဟာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕ တစ္ရက္ပဲ ဆင္ႏြဲၿပီး က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေမ့ထားရမွာလား? ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာလဲ? ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အနွစ္က ဘာလဲ? ဘာအတြက္ ကၽြန္မတို႕ တစ္ညီတစ္ညြတ္ သေဘာတူခဲ့ ၾကလဲ? အဲဒီလို သေဘာ တူညီမႈေတြ ကၽြန္မတို႕ ေခတ္မွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ ဘူးလား? ကိုယ့္ေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ကတိျပဳခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ ကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္ကို လာေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လက္ကလြတ္ေျမွာက္ဖို႕ အတူတကြ ပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ သေဘာတူညီမႈနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ လက္မွတ္တစ္ခု ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။
British လက္ေအာက္က လြတ္ေျမွာက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႕ တကယ္လြတ္လပ္ခဲ့ပါသလား? ဒီေမးခြန္းေလးက ကၽြန္မကို မသက္မသာျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ကို ကၽြန္မစဥ္းစားမိသြားတယ္။ တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ၂၁ ရာစုရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ကၽြန္မေတြးမိတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တင္းက်ပ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ စက္မႈႏိုင္ငံေတြနဲ႕ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံေတြက သူတို႕လိုခ်င္တာ ရဖို႕ စစ္တိုက္ၿပီး အရယူတဲ့ စနစ္ကို မသံုးေတာ့တာ ကမၻာ့သမိုင္းကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ အထင္သားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆို ၂၁ ရာစုမွာ စစ္ပြဲ မရွိေတာ့ဘူးလား ေမးစရာရွိလာပါတယ္။
၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ ကၽြန္မေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္ခမ္းလာတဲ့ ကမၻာ့အရင္းအျမစ္ေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဟာ ပိုျပင္းထန္လာတယ္လို႕ ဆိုရပါမယ္။ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္ယူျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညွင္ညွင္သာသာ ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတဲ့ စြဲေဆာင္အား အရမ္းေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရး လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳလာတာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မြဲေသသြားၿပီး၊ ခ်မ္းသာၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြက ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာမႈကို ရလာေအာင္ေပး ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး ယႏၱရား လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ ပစ္ခတ္လိုက္တာ အရင္ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္တဲ့ စစ္ပြဲေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဒီလို အင္းအားႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလက္နက္ေတြနဲ႕ တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြတပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊တိုက္ၾက၊ ခိုက္ၾကနဲ႕ အခုကၽြန္မတို႕ ဒီေန႕ဘယ္ အေျခအေနဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနၿပီလဲ ? British ေတြလာေတာ့ ျမန္မာေတြက သူတို႕ ေ၀ယာ၀ိစၥ လုပ္ေပးဖို႕ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ မလုပ္ဘူးလို႕ ျငင္းဆန္တဲ့အတြက္ India က ကုလားေတြကို ေခၚယူ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာေတြက တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ဖို႕ ပြဲစားကို ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပးၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနရတဲ့ (ကၽြန္ခံ) ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ျမန္မာလို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ကူညီရမဲ့ ႏိုင္ငံသားလို႕ ကမၻာက ျမင္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္လို႕ အလည္သြားဖို႕ေတာင္ ျမန္မာ Passport ဆိုရင္ visa ရဖို႕ မ်က္ႏွာ ငယ္ရတယ္။ သံရံုးေတြမွာ ဘာမွ မေမးခင္ “မင္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ အစြပ္စြဲခံရတယ္။ တကယ္လဲ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႕ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျပန္မလာတဲ့ သူေတြက မ်ားေနတာကိုး။ ဘယ္မလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ ဂုဏ္? ဘယ္မွာလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္? ငါတို႕ ႏိုင္ငံက ေနခ်င္စရာမေကာင္းေအာင္ကို ျဖစ္ေနၿပီးလား?
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ေျပာေျပာေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဟာ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။ ငါတို႕ ခရီးတစ္ခု အတူတူ ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီး ဘာအတြက္ အျငင္းပြား သတ္ျဖတ္ေနတာလဲ ?
ကၽြန္မေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ ညေလးနဲ႕ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေလးစား၊နာလည္မႈေတြနဲ႕ တီးမႈတ္ ကခုန္ႏိုင္မယ့္ ညေလးကိုလိုခ်င္မိတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္၊ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕ ေလးစားဂုဏ္ယူစြာ ကမဲ့ေန႕ေလးနဲ႕ ျမန္မာမ်ိဳးေဟ့လို႕ ကမၻာမွာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ေျပာႏိုင္မယ့္ ေန႕ေလးကို တကယ္လိုခ်င္မိတယ္။ ကၽြန္မရင္မွာ ရွိတဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အိမ္မက္ေလးတစ္ခုေပါ့။
ျမန္မာဆိုၿပီး ကမၻာမွာ ေမာ္ၾကြားႏိုင္ဖို႕ ငါတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေလးစား ခ်စ္ခင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္မယ့္ ငါတို႕ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီရမဲ့အျပင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေနရာမွန္ျဖစ္ေနဖို႕ လဲ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ငါတို႕လူငယ္ေတြ အားလံုး အမည္နာမ၊ အဖြဲ႕အစည္း အစြဲေတြထက္ ျမန္မာျပည္ေကာင္းစားေရး၊ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ဖို႕ ငါတို႕ အားလံုးေျပာေနတဲ့ “ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္နဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြကို” ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚ ခ်င္ပါတယ္။
အခ်င္းခ်င္းေလးစားမႈနဲ႕ လူပီသတဲ့ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းေပး ႏိုင္မယ့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကပါေစလို႕လဲ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို့သလိုက္ပါတယ္။
ဒီလို တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ရတဲ့ အျပင္ တစ္ျခား ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ခရီးစဥ္ အမ်ားႀကီးနဲ႕ ရက္တိုတိုေလးမွာ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္ ႏွံ႕ေအာင္လိုက္ၾကည့္ခြင့္ရတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္ ထရတဲ့ ရက္ေတြလဲ ရွိတယ္ဗ်ာ..။ အေမာခံလိုက္တာ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို သြားျဖစ္မဲ့ ေနရာေတြ မဟုတ္လို႕ေပါ့။ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးထဲက သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ညစာစားပြဲကိုေတာ့ ကၽြန္မ အႏွစ္သက္ဆံုးပါ။ ညစာ စားပြဲ အၿပီးမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ အားလံုးရဲ႕ တီးမႈတ္ကခုန္မႈေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္လူႀကီးမင္းေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ၾကည့္ရႈ အားေပးရင္း ထြက္လာတဲ့ ၾသဘာေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကၽြန္မရင္ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ပီတိ ေ၀ေစခဲ့တာ ၾကက္သီးျဖာ မိတဲ့အထိပါပဲ။
တိုင္းရင္းသားအားလံုးက (ဗမာ အပါအ၀င္) အခမ္းအနား အစီအစဥ္အတိုင္း သူတို႕ရိုးရာ၀တ္စံုနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအကကို ဂုဏ္ယူစြာ ေဖၚထုတ္ကျပသြားၾကတဲ့ စည္းခ်က္ကခုန္မႈေတြကို အခုျပန္ေရးရင္းေတာင္ အတိုင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဒီကပြဲေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈက တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္မႈ ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ ေလးစားတဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈသာ အားလံုးထက္သာတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို သင္ပုန္းေျခၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတိုင္းဟာ လွပတယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အရိုးခံစိတ္ေတြနဲ႕ တီးခတ္ကခုန္ေနၾကတာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတဲ့ အနက္ကို ေဖၚထုတ္ေနျခင္းေပါ့။ မဂၤလာရွိတဲ့ ညခ်မ္းကို အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ နားခိုေနတဲ့ ၾသဥငွက္ေတြနဲ႕ အျခားငွက္ကေလးေတြလဲ သီဆိုၾသဘာေပးခဲ့ၾက။ ေကာင္းကင္သားေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ ညခ်မ္းေလးပါပဲ။
ဒီလိုအနစ္သာရနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ဟာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕ တစ္ရက္ပဲ ဆင္ႏြဲၿပီး က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေမ့ထားရမွာလား? ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာလဲ? ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အနွစ္က ဘာလဲ? ဘာအတြက္ ကၽြန္မတို႕ တစ္ညီတစ္ညြတ္ သေဘာတူခဲ့ ၾကလဲ? အဲဒီလို သေဘာ တူညီမႈေတြ ကၽြန္မတို႕ ေခတ္မွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ ဘူးလား? ကိုယ့္ေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ကတိျပဳခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ ကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္ကို လာေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လက္ကလြတ္ေျမွာက္ဖို႕ အတူတကြ ပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ သေဘာတူညီမႈနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ လက္မွတ္တစ္ခု ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။
British လက္ေအာက္က လြတ္ေျမွာက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႕ တကယ္လြတ္လပ္ခဲ့ပါသလား? ဒီေမးခြန္းေလးက ကၽြန္မကို မသက္မသာျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။
ဒီလိုနဲ႕ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ကို ကၽြန္မစဥ္းစားမိသြားတယ္။ တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ၂၁ ရာစုရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ကၽြန္မေတြးမိတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တင္းက်ပ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ စက္မႈႏိုင္ငံေတြနဲ႕ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံေတြက သူတို႕လိုခ်င္တာ ရဖို႕ စစ္တိုက္ၿပီး အရယူတဲ့ စနစ္ကို မသံုးေတာ့တာ ကမၻာ့သမိုင္းကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ အထင္သားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆို ၂၁ ရာစုမွာ စစ္ပြဲ မရွိေတာ့ဘူးလား ေမးစရာရွိလာပါတယ္။
၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ ကၽြန္မေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္ခမ္းလာတဲ့ ကမၻာ့အရင္းအျမစ္ေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဟာ ပိုျပင္းထန္လာတယ္လို႕ ဆိုရပါမယ္။ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္ယူျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညွင္ညွင္သာသာ ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတဲ့ စြဲေဆာင္အား အရမ္းေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရး လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳလာတာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မြဲေသသြားၿပီး၊ ခ်မ္းသာၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြက ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာမႈကို ရလာေအာင္ေပး ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး ယႏၱရား လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ ပစ္ခတ္လိုက္တာ အရင္ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္တဲ့ စစ္ပြဲေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။
ဒီလို အင္းအားႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလက္နက္ေတြနဲ႕ တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြတပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊တိုက္ၾက၊ ခိုက္ၾကနဲ႕ အခုကၽြန္မတို႕ ဒီေန႕ဘယ္ အေျခအေနဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနၿပီလဲ ? British ေတြလာေတာ့ ျမန္မာေတြက သူတို႕ ေ၀ယာ၀ိစၥ လုပ္ေပးဖို႕ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ မလုပ္ဘူးလို႕ ျငင္းဆန္တဲ့အတြက္ India က ကုလားေတြကို ေခၚယူ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာေတြက တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ဖို႕ ပြဲစားကို ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပးၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနရတဲ့ (ကၽြန္ခံ) ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။
ျမန္မာလို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ကူညီရမဲ့ ႏိုင္ငံသားလို႕ ကမၻာက ျမင္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္လို႕ အလည္သြားဖို႕ေတာင္ ျမန္မာ Passport ဆိုရင္ visa ရဖို႕ မ်က္ႏွာ ငယ္ရတယ္။ သံရံုးေတြမွာ ဘာမွ မေမးခင္ “မင္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ အစြပ္စြဲခံရတယ္။ တကယ္လဲ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႕ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျပန္မလာတဲ့ သူေတြက မ်ားေနတာကိုး။ ဘယ္မလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ ဂုဏ္? ဘယ္မွာလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္? ငါတို႕ ႏိုင္ငံက ေနခ်င္စရာမေကာင္းေအာင္ကို ျဖစ္ေနၿပီးလား?
တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ေျပာေျပာေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဟာ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။ ငါတို႕ ခရီးတစ္ခု အတူတူ ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီး ဘာအတြက္ အျငင္းပြား သတ္ျဖတ္ေနတာလဲ ?
ကၽြန္မေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ ညေလးနဲ႕ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေလးစား၊နာလည္မႈေတြနဲ႕ တီးမႈတ္ ကခုန္ႏိုင္မယ့္ ညေလးကိုလိုခ်င္မိတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္၊ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕ ေလးစားဂုဏ္ယူစြာ ကမဲ့ေန႕ေလးနဲ႕ ျမန္မာမ်ိဳးေဟ့လို႕ ကမၻာမွာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ေျပာႏိုင္မယ့္ ေန႕ေလးကို တကယ္လိုခ်င္မိတယ္။ ကၽြန္မရင္မွာ ရွိတဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အိမ္မက္ေလးတစ္ခုေပါ့။
ျမန္မာဆိုၿပီး ကမၻာမွာ ေမာ္ၾကြားႏိုင္ဖို႕ ငါတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေလးစား ခ်စ္ခင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္မယ့္ ငါတို႕ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီရမဲ့အျပင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေနရာမွန္ျဖစ္ေနဖို႕ လဲ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ငါတို႕လူငယ္ေတြ အားလံုး အမည္နာမ၊ အဖြဲ႕အစည္း အစြဲေတြထက္ ျမန္မာျပည္ေကာင္းစားေရး၊ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ဖို႕ ငါတို႕ အားလံုးေျပာေနတဲ့ “ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္နဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြကို” ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚ ခ်င္ပါတယ္။
အခ်င္းခ်င္းေလးစားမႈနဲ႕ လူပီသတဲ့ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းေပး ႏိုင္မယ့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကပါေစလို႕လဲ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို့သလိုက္ပါတယ္။
မတူညီမႈေတြကို အၿမဲေလးစား ျမတ္ႏိုးလွ်က္>>>>>> Apprenticeship
4 comments:
အေပၚယံသက္သက္မဟုတ္ပဲ တကယ္လိွဳက္လွိဳက္လဲွလွဲ နဲ႕ ကြ်န္ေတာ္တို႕ တိုင္းရင္းသားေမာင္ႏွမေတြ စံုခ်င္လွ တယ္ဗ်ာ...။
အခုလို အေတြးမ်ိဳးေလးေတြကို သေဘာက်တယ္ဗ်ာ။ လက္ေတြ ထာဝရ ခိုင္ၿမဲခ်င္လွပါၿပီဗ်ာ...
Malaysia sa chyai yang, ngai langai sha ngam taw ai. Yawng gaw Immigration kaw na lai mat sai.
Hkying hkum 2 jan la ngut na she form ni ka, Ringgit 330 + 1 (for form) = 331 ting jaw na she lu shang ai.
Masha hpe yu ai kaw na hkawt lagut damya hpe jep taw ai zawn san ai.
Are you Chinese da. Myen mung kaw na amyu sha ni gaw sa chyai ai hku nau n sa ai da. Miwa re majaw she gumhpraw lu na sa chyai ai shadu ai.
Madu up ai mungdan grai ra marim sai. Raitim, hpaji hte atsam ni???
အိပ္မက္ေတြ လက္ေတြ႔ျဖစ္မယ့္ အခ်ိန္တစ္ခု အျမန္ဆံုးေရာက္လာေစဖို႔ ဆုေတာင္းသြားပါတယ္ဗ်ာ.။
Post a Comment