Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, December 19, 2009
ကၽြန္မ ယံုၾကည္ပါသည္.....
Posted by
Apprenticeship
at
Monday, October 19, 2009
Q* ေဆးေက်ာင္း စာသင္ခန္းတစ္ခုရဲ႕ စာသင္ႏွစ္ပထမဆံုးေန႕မွာ professor ျဖစ္သူက သူ႕တပည့္ေတြကို ဘာလို႕ ဒီစာသင္ခန္းထဲ ေရာက္လာေၾကာင္းေမးေတာ့
A* သမာရိုးက်ပါပဲ ေက်ာင္းသားေလးက ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္လို႕လို႕ ခပ္သြက္သြက္ေလးေျဖလိုက္တယ္တဲ့။ Q* အဲဒီေတာ့ Professor ကဘာလုိ႕ ဆရာ၀န္ျဖစ္ခ်င္တာလဲလို႕ ျပန္ေမးေတာ့ A* အရင္ေျဖသြားတဲ့ ေက်ာင္းသားေလးကပဲ လူေတြရဲ႕ အသက္ကိုကယ္ခ်င္လို႕လို႕ ျပန္ေျပာတယ္တဲ့။ Q* အဲဒီေတာ့ Professor ကဘာလို႕လူေတြရဲ႕ အသက္ကို ကယ္ခ်င္ရတာလဲလို႕ ျပန္ေမးေတာ့ A* ေက်ာင္းသားေလးက ခပ္လြယ္လြယ္ေလးပဲ အသက္ရွည္ေစခ်င္လို႕လို႕ ျပန္ေျပာတယ္တဲ့ Q* အဲဒီေတာ့ ဆရာက ဘာလို႕ အသက္ရွည္ေစခ်င္တာလဲ အသက္ရွည္လုိ႕ေကာ ဘာထူးမွာလဲလို႕ ျပန္ေမးတယ္တဲ့ A* ဒီတစ္ခါေတာ့ ေက်ာင္းသားေလး ႏုတ္ပိတ္သြားရွာတယ္တဲ့ေလ..... တကယ္ေတာ့ အသက္ရွင္သန္ဖို႕ထက္ မိမိအသက္ရွင္သန္ျခင္းရဲ႕ အႏွစ္သာရကို ရွာေဖြမိဖို႕ ပိုအေရးႀကီးတယ္မဟုတ္ပါလား။ I got this picture from
here. ၀န္ခံခ်က္။ ။ ဒီစာကို ဘုရားရွိခိုးေက်ာင္းက ေ၀တဲ့ စာရႊက္တစ္ခုမွာ ဖတ္မိတာပါ။ အဲဒီထဲမွာေတာ့ ပေရာဖက္ဆာက ခရစ္ယာန္မို႕ လူ႕အသက္ကို ကယ္ဖို႕ထက္ ၀ိညာဥ္ကို ကယ္တင္ႏိုင္ဖို႕ ပိုအေရးႀကီးေၾကာင္း သူ႕တပည့္ေလးကို တင္ျပသြားတာပါ။ အားလံုးအတြက္အက်ံဳး၀င္ဖို႕ ျမန္မာမႈျပဳ ဘာသာျပန္ထားပါတယ္။ တင္ျပသြားတဲ့ အဓိက အေၾကာင္းအရာ "ရွင္သန္ျခင္းက ဘာအတြက္လဲဆိုတဲ့" ေမးခြန္းေလးက လူတိုင္းစမ္းစစ္သင့္တဲ့ ေမးခြန္းတစ္ခု မဟုတ္ပါလား??? ဒီေမးခြန္းေလးက သာမန္ေလးပါပဲ ဒါေပမယ့္ ေလွ်ာက္ေနရင္း လြဲေခ်ာ္ေနတတ္တဲ့ ေလာကႀကီးမွာ ဆရာ၀န္ေတြသာမက ဘယ္သူမဆို မိမိရပ္တည္ခ်က္ကို ျပန္ျပန္စမ္းစစ္ရင္း ဘ၀ပန္းတိုင္ရွာေတြ႕ပီးသားလူေတြ အတြက္ေတာ့ အားမန္းထပ္ေလာင္း ေရွ႕သို႕ခ်ီဖို႕ေပါ့ေနာ္။ မရွာေတြ႕ေသးသူေတြလဲ ရွာေဖြေတြ႕ရွိႏိုင္ေအာင္ ဒီေမးခြန္းေလးက လမ္းျပႏိုင္မလားလို႕ပါ။ ေမတၱာျဖင့္
Posted by
Apprenticeship
at
Sunday, September 20, 2009
စက္တင္ဘာလ ၂၁ ရက္ေန႕ဟာ ကမၻာ့ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႕ ျဖစ္ပါတယ္။ စစ္တိုက္ေနတဲ့ ႏိုင္ငံေတြလဲ ၂၄ နာရီအပစ္အခတ္ရပ္ပီး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးေန႕ကို ဆင္ႏြဲၾကဖို႕ UN က ႏိုးေဆာ္က်င္းပျခင္းျဖစ္ပါတယ္။ ကမာၻေပၚမွာရွိတဲ့ လူသားမ်ားအားလံုး ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို တန္ဖိုးထား ျမတ္ႏိုးတတ္ၿပီး ၊ လူသားအခ်င္းခ်င္း အျပန္အလွန္ စာနာနားလည္ဖို႔ ၊ အျပန္အလွန္ ေလးစားခ်စ္ခင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းစြာ အတူလက္တြဲ ေနထိုင္သြားႏိုင္ဖို႔ ရည္ရြယ္ပါတယ္။ ငါ့လူမ်ိဳး ၊ ငါ့ယဥ္ေက်းမႈ၊ ငါ့နိုင္ငံ၊ ငါ့ဘာသာတရား၊ ငါ႕ယံုၾကည္မႈ႕၊ ငါ့ အဖြဲ႕ အစည္း အစရွိတဲ့ “ငါ” ဆိုတဲ့ အတၱအစြဲေတြရဲ႕ ေလာင္းရိပ္ တစ္ဘက္မွာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းဆိုတာ အမွန္တစ္ကယ္ ျဖစ္တည္ေနပါတယ္။ ကမာၻ႕လူသားအားလံုးရဲ႕ မတူညီမႈေတြ အတြက္ အျငင္းပြား၊ စစ္ခင္းေနၾကမယ့္ အစား အဲဒီ မတူညီမႈေတြထဲကေန မတူညီတဲ့ အလွအပတရားေတြကို အတူခံစားၾကရရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား…….? ေမတၱာတရားကသာ အနာဂတ္ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈ အတြက္ တစ္ခုတည္းေသာ အေျဖပါ...။ ငါဆိုတဲ့ အတၱစည္း၀ိုင္း အျပင္ဘက္မွာရွိတဲ့ လူတစ္ဦးခ်င္းစီရဲ႕ အျခားသူမ်ားအေပၚ၊ သတၱ၀ါအားလံုးအေပၚ၊ ဒီကမၻာေျမႀကီး အေပၚ ထားတဲ့ ေမတၱာ တရားေပါ့ေနာ္..။ တရားမွ်တမႈ႔ဟာ ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕ ဖခင္ဆိုရင္မွားမယ္မထင္ဘူးေနာ္..။ တစ္ကယ္ေတာ့ “ငါ” ဆိုတဲ့ လူသားအားလံုးတို႕ဟာ ကမၻာ႕ မိသားစု၀င္ေတြ မဟုတ္လား….? ဘယ္သူေသေသ ငေတမာရင္ၿပီးေရာ ဆိုတဲ့ စိတ္ဓာတ္ေတြ ထားခဲ့ၿပီး ကိုယ္လုပ္လိုက္တဲ့ လုပ္ေဆာင္ခ်က္ေတြရဲ႕ ေနာက္ဆက္တြဲ ျဖစ္လာမယ့္ ရလာဒ ္(ဆိုး/ေကာင္း)ေတြ အတြက္ တာ၀န္ယူတတ္သူမ်ားျဖစ္ဖို႔ အေရးႀကီးပါတယ္ ။ ကိုယ့္အသက္ရွင္ျခင္းကေန သူတစ္ပါးရဲ႕ အသက္ရွင္ ရပ္တည္မႈ႔အေပၚ တန္ဖိုးထားေလးစား ျမတ္ႏိုးတတ္တဲ့ ေမတၱာတရား လက္ကိုင္ထားႏိုင္တဲ့ သူမ်ားျဖစ္ေအာင္ ႀကိဳးစား အားထုတ္ၾကရေအာင္လား… ။ သူမွန္တယ္ ငါမွန္တယ္ ဆိုၿပီး အျငင္းပြား စစ္ခင္းေနၾကမယ့္ အစား ေမတၱာတရားနဲ႔ ၿငိမ္းၿငိမ္းခ်မ္းခ်မ္း ေနထိုင္သြားၾကရင္ ပိုမေကာင္းဘူးလား ? ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းရဲ႕ အနစ္သာရကို ခံစားနိုင္ၿပီး ၿငိမ္းခ်မ္းျခင္းကို သယ္ေဆာင္ေပးနိုင္တဲ့ လူသားဆန္တဲ့ လူပီသတဲ့ လူသားမ်ား ျဖစ္နိုင္ၾကပါေစ… ကမၻာေျမႀကီး ၿငိမ္းခ်မ္းပါေစ…….. ေမတၱာစက္၀ိုင္း အတြင္းမွ လူသားအားလံုးကို ေလးစားခ်စ္ခင္လ်က္…. AP P.S>> ဒီပိုစ္ေလးက မႏွစ္က Peace One Day မွာေရးခဲ့တာပါ။ အခုထိ Mission Complete မျဖစ္ေသးတဲ့အျပင္ အသစ္တင္ဖို႕လဲ ၿငိမ္းခ်မ္းမႈအတြက္ ကၽြန္မရဲ႕ခံစားခ်က္ေတြ ေမ်ာ္လင့္ခ်က္ေတြ တစ္ထပ္ထဲက်ေနေသးတဲ့အတြက္ ဒီအေဟာင္းေလးကိုပဲ ျပန္တင္လိုက္ပါတယ္။ မဖတ္ေသးတဲ့ သူငယ္ခ်င္း ေတြအတြက္ေတာ့ အသစ္ေပါ့ေနာ္...။ ၿငိမ္းခ်မ္းေရးကို လူသားတိုင္းေမ်ာင္လင့္ေတာင့္တၾကေပမယ့္ အခုထိ ခရီးမေရာက္ေသးတာ ရင္နာစရာပဲေနာ္။ သံလြင္ခက္နဲ႕ ဂ်ိဳးငွက္ငယ္ေလးေရ... အျမန္အိမ္ျပန္လာပါေတာ့။
Posted by
Apprenticeship
at
Thursday, August 20, 2009
I got this photo from here . ေမြးကင္းစ ကေလးငယ္မ်ားဥ္ Nerves ဆဲလ္ သိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ပါေၾကာင္း၊ လည္းေကာင္းသိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေသာ Nerves မ်ားသည္ လူတစ္ေယာက္သက္တမ္းတြင္ အမ်ားဆံုးရွိႏိုင္ေသာ အေရအတြက္ျဖစ္ေၾကာင္း သိပၸံပညာရွင္မ်ားဧ။္ ေတြ႕ရွိခ်က္အရ သိရွိရပါသည္။ ယင္း Nerves မ်ားဧ။္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈျဖစ္စဥ္ကို ေမြးကင္းစမွ အသက္ ၁၀ႏွစ္အထိသာ ဖြံ႕ၿဖိဳးႏိုင္ၿပီး ေမြးကင္းစမွ အသက္ ၂ ႏွစ္ အရြယ္ရွိ ကေလးမ်ားတြင္မူ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ အေကာင္းဆံုးျဖစ္ေၾကာင္း ရင္ေသြးငယ္မ်ား ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈကို ေလ့လာေသာ ပညာရွင္ Marriosn ဧ။္ သုေသတနမ်ား အရသိရွိ ရပါတယ္။ ၀မ္းနဲစရာေကာင္းသည္မွာ လည္းေကာင္း Nerves ေၾကာမ်ားဧ။္ ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ျဖစ္စဥ္တေလွ်ာက္မွာမွာ ဖြံၿဖိဳးမႈ မရွိေသာ Nerves ေၾကာမ်ားမွာမူ ေျခာက္ေသြ႕ ေသဆံုးသြားေၾကာင္းကို လဲ Marrison ဧ။္ သုေသတနမ်ားကပင္ သက္ေသျပခဲ့ ပါသည္။
Nerves ေၾကာမ်ားဧ။္ ဖြံၿဖိဳးမႈ ဆိုသည္မွာ သိန္း ၁၀၀ ေက်ာ္ေသာ Nerves မ်ား တစ္ခုႏွင့္ တစ္ခု ဆက္စပ္သြားျခင္းကို ဆိုလိုျခင္းျဖစ္သည္္။ ေမြးကင္စမွ ၁၀ႏွစ္အတြင္း Nerves ဆဲလ္မ်ားမ်ား ဆက္ခြင့္ရလိုက္ေသာ ကေလးမ်ားသည္ အျခားကေလးမ်ားထက္ ညဏ္ရည္ပိုေကာင္းၿပီး ေတြးေခၚမႈမ်ားကို ပိုမိုလုပ္ႏိုင္သည့္ ထူးခၽြန္ထက္ျမတ္ေသာ ကေလးမ်ားျဖစ္လာ ႏိုင္မည္ျဖစ္ပါသည္။ လူသားတိုင္းတြင္ မွတ္ႏိုင္မႈ ခြန္အား အတူူတူေလာက္ပင္ရွိသည္။ သို႕ရာတြင္ တစ္ခ်ိဳ႕လူမ်ားသည္ လူေတာ္ဟု သတ္မွတ္ခံရၿ႔ပီး တခ်ိဳ႕လူမ်ားမွာမူ လူညံ့မ်ားအျဖစ္ ေခၚေ၀ၚသမုတ္ျခင္း ခံရျခင္းသည္ ထို Nerves ေၾကာမ်ားဧ။္ ဆက္သြယ္မႈ မ်ားမ်ားရွိမရွိတြင္ မူတည္ျခင္းသာ ျဖစ္ပါသည္။ ယင္း Nerves ေၾကာမ်ားဧ။္ ဆက္သြယ္မႈ (၀ါ) ဖြံ႔ၿဖိဳးမႈ ျဖစ္ရန္ ကေလးငယ္မ်ား ေနထိုင္ေသာ အိမ္၊ ကစားကြင္း၊ ပတ္၀န္းက်င္နွင့္ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံျခင္းမ်ား တဆင့္ ျဖစ္ပြားေၾကာင္း သိရွိရပါသည္။ ထို႕ေၾကာင့္ ငယ္ရြယ္ႏုနယ္ေသာ ကေလးမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံမႈ ျပဳေနေသာ မိဘ ေမာင္ႏွမမ်ား၊ ဆရာဆရာမမ်ားႏွင့္ ေန႕ကေလးထိန္းတာ၀န္ခံမ်ား အေနျဖင့္ ဆဲလ္ဖြံၿဖိဳးမႈ မ်ားမ်ား လုပ္ေပးႏိုင္ေသာ ထိေတြ႕ ဆက္ဆံမႈေတြကို ဖန္တီးေပးနိုင္ေသာ သင္ခန္းစား၊ ကစားနည္းမ်ား အားစနစ္တက် အသံုးျပဳရန္ အလြန္ပင္ အေရးႀကီးလွ ပါသည္။ ငယ္ရြယ္ေသာ ကေလးမ်ားသည္ အျပစ္ကင္းစင္ၿပီး သင္ယူတတ္ေျမာက္ရန္ အလြန္လြယ္ကူေသာ အခ်ိန္ျဖစ္သည္။ ဘ၀တစ္တြင္ မည္သို႕ အသက္ရွင္ေနထိုင္သင့္ေၾကာင္းကို သူတို႕ကို အုပ္ထိန္းေသာ မိဘ၊ ဆရာ/မ နွင့္ ေနထိုင္ရာ ပတ္၀န္းက်င္မ်ား မွတဆင့္ ေလ့လာသင္ယူ ေလ့လာေနေသာ အခ်ိန္လည္းျဖစ္သည္။ ထို႕ေၾကာင့္ လံုၿခံဳေႏြးေထြး၊ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ ပတ္၀န္းက်င္ႏွင့္ က်န္းမာေရးျဖင့္ ညီညြတ္ေသာ လူမႈ ၀န္းက်င္သည္ ငယ္ရြယ္ေသာကေလးမ်ား အတြက္ မရွိမျဖစ္လိုအပ္ေသာ အရာမ်ားျဖစ္သည္။ ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းေသာ မိဘအသိုင္းအ၀ိုင္းနွင့္ ပတ္၀န္းက်င္မွ ႀကီးျပင္းလာေသာ ကေလးမ်ားသည္ လူမႈေရးနယ္ပယ္၊ စိတ္က်န္းမာေရး၊ နွင့္ ပညာေရးဘက္တြင္ အမ်ားထက္ သာလြန္ ကၽြမ္းက်င္လိမၼာေသာ သူမ်ားျဖစ္လာၾကမည္မွာ ေအကန္အမွန္ပင္ျဖစ္သည္။ အခ်ဳပ္အားျဖင့္ ဆိုရေသာ လုံၿခံဳေႏြးေထြးၿပီး ေပ်ာ္ရႊင္စရာေကာင္းၿပီး က်န္းမာေရးႏွင့္ ညီညြတ္ေသာ ပတ္၀န္းက်င္သည္ ကေလးငယ္မ်ားဧ။္ ဦးေႏွာက္ဖြံ႕ၿဖိဳးမႈ ျဖစ္စဥ္တြင္ အလြန္အေရးႀကီးေသာ အခန္း႑တြင္ ပါ၀င္သျဖင့္ ထိုသို႕ေသာ ပတ္၀န္းက်င္ကို ဖန္တီးေပးႏိုင္ရန္ မိဘ၊ဆရာမ်ားဧ။္ တာ၀န္ပင္ျဖစ္ပါေတာ့သည္။ ကေလးတစ္ဦးဧ။္ ညာဏ္ရည္ တိုးတက္မႈသည္ အုပ္ထိန္းသူမိဘ၊ ဆရာဆရာမမ်ား လက္တြင္ရွိေသာေၾကာင့္ လည္းေကာင္းကေလးမ်ားႏွင့္ ထိေတြ႕ဆက္ဆံရေသာ သူမ်ားအေနျဖင့္ အလြန္ပင္ ဂရုျပဳ ေစာင့္ေရွာက္ ျခင္းျဖင့္ ၾကယ္ပြင့္ေလးမ်ား ေတာက္ပလာေစဖို႕ ေမ်ာ္ကိုးရင္း မွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ လူေတာ္ေလးေတြေမြးထုတ္ ေပးႏိုင္တဲ့ ေဖေဖေမေမေတြ ျဖစ္လာၾကပါေစ... သူငယ္ခ်င္းတို႕ေရ... ေမတၱာျဖင့္... Apprenticeship
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, July 25, 2009
Posted by
Apprenticeship
at
Wednesday, July 22, 2009
ဒီပံုေလးကို ၾကည့္ၿပီး ကၽြန္မနဲ႕ သူငယ္ခ်င္းတစ္ေယာက္ စကားလက္ဆံုက်ျဖစ္ၾကတယ္။ သူဘာသာျပန္ထားတဲ့ အနက္က အရမ္းေလးနက္ပီး အဓိပၸါယ္ရွိတယ္။ ေတြးပံု တစ္ခ်ိဳ႕ ကၽြန္မနဲ႕ နဲနဲကြဲေနေပမယ့္ သူ႕အေတြးအေခၚေလးကို ႀကိဳက္မိတယ္။ ဒီလိုကြဲျပားမႈေတာ့ ရွိေနအံုးမွာပဲ မဟုတ္လား။ တကယ္ဆို မတူညီတဲ့ အေတြးအေခၚေတြ အဆင့္ဆင့္ေပါင္းစပ္ဖလွယ္ရင္း သိပၸံနည္းပညာေတြ အေတြးအေခၚေတြ အံ့မခန္းတိုးတက္လာတာေပါ့။ ကိုယ္နဲ႕မတူတဲ့ အေတြးအေခၚ အမူအက်င့္ ရွိသူေတြနဲ႕ သဟဇာတျဖစ္ေအာင္ ေနထိုင္တတ္ျခင္းဟာ ၂၁ ရာစုလူသားေတြအားလံုး ပိုင္ဆိုင္သင့္တဲ့ အရည္အခ်င္းတစ္ခုဆိုရင္ မွားမယ္ မထင္ဘူး။ ကၽြန္မကံေကာင္းခ်င္ေတာ့ အဲဒီအခ်က္ကို သူလဲလက္ခံတယ္ရွင့္..။ မတူညီမႈေတြရဲ႕ လွပမႈကို အရမ္းခံုမင္တဲ့ ကၽြန္မအတြက္ေတာ့ မိတ္ေဆြးေကာင္းတစ္ေယာက္ေပါ့။ ေက်ာင္းေတြ ပိတ္ထားေတာ့ သူနဲ႕ေဆြးေႏြးခြင့္ေတြ ရေနတာကို အရမ္းေက်းဇူးတင္မိတယ္။ အဲဒီလိုနဲ႕ စကားစပ္မိရင္း ဒီပံုေလးကို ဘေလာက္ေပၚတင္ပီး သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ အေတြးဖလွယ္ၾကည့္ဖို႕ သူအဆိုျပဳလာလို႕ တင္လိုက္တာပါ။ ဘယ္လိုေလး ခံစားရတယ္ အဓိပၸါယ္ဖြင့္ျဖစ္ လဲဆိုတာ မွ်ေပးသြားၾကပါေနာ္….။ ဘေလာက္သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ မတူညီမႈေတြေပါင္းစပ္ထားတဲ့ ေရာင္စံုပန္းခ်ီကားတစ္ခ်ပ္ကို ေပ်ာ္ေပ်ာ္ပါးပါး ၀ိုင္းဆြဲၾကတာေပါ့…။
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, July 18, 2009
ေစာင့္ဆိုင္းခံ ေမွ်ာ္လင့္ခ်က္မ်ား ဇူလိႈင္ ၁၉ အမွတ္တရ
Posted by
Apprenticeship
at
Thursday, June 18, 2009
ဇြန္လ ၂၁ ရက္ေန႕တြင္က်ေရာက္ေသာ အေဖမ်ားေန႕အတြက္ သီကုန္းဖြဲ႕ဆိုသည္။ ကမၻာ တစ္၀ွမ္းက အေဖမ်ားအားလံုး ေပ်ာ္ရႊင္က်န္မာပါေစ။ အေဖ တာ၀န္ေက်ျပြန္သူမ်ား ျဖစ္ၾကပါေစ။ သားသမီးေတြရဲ႕ေလးစားမႈကို ခံရပီ အိမ္ေထာင္ ဦးစီးေကာင္းမ်ား ျဖစ္ႏိုင္ပါေစ... သားသမီးေတြလဲ အေဖ့ေမတၱာကို ေက်းဇူးစပ္ခြင့္ရသူမ်ား ျဖစ္ပါေစ...လို႕ ဆုေတာင္းလိုက္ပါတယ္။
ကၽြန္မနဲ႕ ေယာက်ာၤမ်ား ေလွ်ာက္လွမ္းခဲ့တဲ့ ဘ၀ခရီးတေလွ်ာက္ ေယာက်ာၤး အမ်ိဳးေပါင္း မ်ားစြားကို ႀကံဳေတြ႕ခဲရတယ္။ တစ္ခိ်ဳ႕ကို ခရီးသြားဟန္လြဲ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ႏို႕စို႕ဖက္ ဖြားဖက္ေတာ္အသြင္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ဆရာေတြအျဖစ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို ကၽြန္မစာသင္ေပးရတဲ့ တပည့္ေတြအျဖစ္ တစ္ခ်ို႕ကို စာသင္ခန္းက ၿပိဳင္ဖက္ေတြအျဖစ္ တစ္ခ်ိဳ႕ကို သူငယ္ခ်င္းေတြအျဖစ္ ဒီလိုအေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးေၾကာင့္ တစ္ေစ့တေစာင္း က်မသိခြင့္ရခဲ့တယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္မကို အားေပးတယ္။ တစ္ခ်ိဳ႕က ကၽြန္မကိုၿပံဳးေစတယ္။ ဒီလို အေၾကာင္းအမ်ိဳးမ်ိဳးနဲ႕ သိခြင့္ရခဲ့တဲ့ ေယာက်ာၤေတြ အားလံုးမွာ က်မရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈအားလံုးကို ထာ၀ရ ခ်စ္ျမတ္ႏိုး တန္ဖိုးထားတဲ့ ေယာက်ာၤးျမတ္တစ္ေယာက္ရဲ႕ အႏိႈင္းမဲ့ အခ်စ္ေတြေၾကာင့္ ဒီေလာကကို ပိုခ်စ္တတ္လာတယ္။ ဒီေလာကကို အေကာင္းျမင္တတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေလာကကို အလွဆင္ဖို႕ ပန္းပ်ိဳးလက္ျဖစ္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေလာကရဲ႕ အေမွာင္ထုအတြက္ အလင္းျဖစ္ခ်င္ေနခဲ့တယ္။ ဒီေလာကရဲ႕ အဖိုးတန္ အရာေရာက္သူ အျဖစ္ခံစားတတ္ခဲ့တယ္။ ဒီေလာကရဲ႕ စံုစမ္းေႏွာက္ယွက္ျခင္းေတြကို ခံနိုင္ရည္ရွိေနခဲ့တယ္။ ဒီေလာကရဲ႕ ဖ်ားနာမႈေတြ ကုသေပးႏိုင္ဖို႕ နည္းလမ္းရွာေနခဲ့တယ္။ ဒီလို ခြန္အားေတြ ေကာင္းကင္ဘံုမွ The greatest gift I ever had. Came from God; I call him Dad! ~Author Unknown He didn't tell me how to live; he lived, and let me watch him do it. ~Clarence Budington Kelland
Posted by
Apprenticeship
at
Friday, June 12, 2009
ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ (Anyway) People are unreasonable, illogical, and self-centered. Love them anyway. လူေတြဟာ အတၱမ်ား၊ တစ္ကိုယ္ေကာင္းဆန္ပီး အႀကိဳးသင့္အေၾကာင္းသင့္ မေတြးတတ္ၾကဘူး။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ လူေတြအေပၚ ဆက္ခ်စ္ပါ ။ If you do good, people may accuse you of selfish motives. Do good anyway. သင္ေကာင္းတာ လုပ္ေနရက္နဲ႕ သင့္ရဲ႕လုပ္ရပ္ေတြက တကိုယ္ေကာင္ဆန္တယ္ အတၱႀကီးတယ္ ကိုယ္ႀကိဳးရွာတယ္လို႕ စြပ္စြဲခ်င္ စြပ္စြဲၾကလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာဆက္လုပ္ပါ။ If you are successful, you may win false friends and true enemies. Succeed anyway. ေအာင္ျမင္လာတဲ့ အခါ သူငယ္ခ်င္းအတုအေယာင္ေတြ ရန္သူစစ္စစ္ေတြ ေတြ႕ရလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္လက္ ေအာင္ျမင္ေအာင္ႀကိဳးစားပါ။ The good you do today may be forgotten tomorrow. Do good anyway. ယေန႕သင္လုပ္ခဲ့တဲ့ ေကာင္းကြက္ေတြအတြက္ မနက္ျဖန္က်ေတာ့ လူေတြေမ့ခ်င္ေမ့သြားလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ေကာင္းတာဆက္လုပ္ပါ။ Honesty and transparency make you vulnerable. Be honest and transparent anyway. သင့္ရဲ႕ရိုးသားမႈနဲ႕ ပြင့္လင္းမႈဟာ သင့္အေပၚ လူအမ်ား အႏိုင္ယူဖို႕ အကြက္ေကာင္းေတြ ျဖစ္ရင္ျဖစ္ေနမယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္လက္ ရိုးသားပါ.. ပြင့္လင္းပါ။ What you spend years building may be destroyed overnight. Build anyway. သင္ႏွစ္နဲ႕ ခ်ီပီး တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ အရာကို တစ္ျခားသူတစ္ေယာက္ တစ္ညထဲနဲ႕ ဖ်က္ခ်င္ဖ်က္သြားလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္လက္တည္ေဆာက္ပါ။ People who really want help may attack you if you help them. Help them anyway. သင့္အကူအညီကို အမွန္တကယ္လိုအပ္ေနရက္နဲ႕ သင့္ကို တိုက္ခိုက္ေကာင္း တိုက္ခိုက္လိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ ဆက္လက္ကူညီပါ။ Give the world the best you have and you may get hurt. Give the world your best anyway. ဒီကမၻာေျမႀကီအတြက္ သင္လုပ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုးေတြေပးပါ။ ဒီလိုေပးစပ္ရင္း သင္အနာခံခ်င္ခံရလိမ့္မယ္။ ဘာပဲျဖစ္ျဖစ္ သင္လုပ္ႏိုင္သမွ် အေကာင္းဆံုးေတြ ဆက္လက္ေပးေ၀ပါ....။ Mother Teresa
Posted by
Apprenticeship
at
Tuesday, May 5, 2009
ဘ၀ဆိုတာရယ္လိုက္ ငိုလိုက္.. ေျပးလိုက္ လႊားလိုက္ ရုန္းရင္း ကန္ရင္း သမိုင္းတစ္ခု လွဖို႕ ႀကိဳးစား ေရးေနျခင္းေပါ့..။
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, March 28, 2009
Today is Saturday, March 28th from 8:30 to 9:30 p.m.! Why? We will vote for Earth by simply switching off your lights for one hour and join the world! 1,858 cities, towns and municipalities in 81 countries have already committed to VOTE EARTH for Earth Hour 2009, as part of the world's first global election to stop global warming. Let's switch off the lights! For more information, please visit their website I encourage you to join the world by switching off the lights! Try be creative and fun during the dark hour! Not only for Earth Hour on Saturday evening, I also encourage you to conserve the lights anywhere if you don't use or need it for around the year. Let protect our Earth :) This post meant for friends who live abroad. I'm sure our country is voting for it. You know what I meant :P
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, March 7, 2009
အခုေတာ့ ကၽြန္မသိၿပီ
ကၽြန္မ အလယ္တန္းနဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀တံုးကေပါ့…. စီးပြားေရးနဲ႕ ခရီးရွည္ထြက္ေနတတ္တဲ့ အကိုနဲ႕ေယာင္းမက သူ႕သားသမီးေတြနဲ႕ ကၽြန္မကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႕ ကၽြန္မရဲ႕ဒုတိယ အမႀကီးေက်ာင္းဆရာမကို အုပ္ထိန္းသူ အျဖစ္ထားသြားတယ္။ အမလဲ က်ဴရွင္တစ္ဖက္ ကၽြန္မနဲ႕ တူ၊သူမေတြလဲ ေက်ာင္းတက္ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ဖို႕ အကူေလးပါ ျငားထားေပးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရြာက လာကူေပးေနတဲ့ သူေတြေပါ့။ အကူဆိုေပမဲ့ ကၽြန္မတို႕ စားတဲ့ စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုထဲမွာပဲ အတူစား၊ လခအျပင္ အ၀တ္အထည္ေတြလဲ ဆင္ေတာ့ သူတို႕ေလးေတြ ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာ ေနတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အိမ္ကို ေရာက္တာလဲ မၾကာ "ရီမုတ္" တီဗီအဖြင့္အပိတ္နဲ႕ တစ္ျခားျမိဳ႕ျပရဲ႕ အရသာကို သူတို႕ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ခံုမင္တတ္လာၾကတယ္။ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္နဲ႕ အားလံုးက သူတို႕လက္ထဲမွာမို႕ ေရာက္တာ သိပ္မၾကာဘူး။ ပိန္းခ်ံဳးေနတဲ့ သူတို႕က အသားအေရေတြ ျပည့္လာၿပီး ပါးေလးေတြက နီရဲရဲနဲ႕ ခ်စ္စရာ ပိုးေကာင္းလာတတ္ၾကတယ္။ သူတို႕ေတြလဲ အိမ္သားေတြလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႕နဲ႕ ေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, February 14, 2009
နယ္ျခားေျမျခားႏွင္းၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ကို တစ္ေယာက္ထဲ အခန္းက်င္းေလးထဲမွာ မကုန္ဆံုးခ်င္တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ Ski Jumping သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ Winter Sports ေတြကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ကၽြန္မ ဒီလိုခုန္တာ TV ေတြေလာက္မွာသာ ျမင္ဘူးတာေလ...။ အဲဒါေၾကာင့္ သြားၾကည့္ျဖစ္တာပါ။ :) တကယ္ကိုရင္ခုန္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကစားနည္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ကစားသမားေတြရဲ႕ ၀မ္းလ်ားေမာက္ၿပီး ခုန္ဆင္း (ပ်ံသန္း)သြားတာ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းပဲ အရမ္းကို လွပါတယ္။ လာၾကည့္သူေတြအားလံုးကို အားက်ေစတဲ့ အျပင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ရင္ခုန္မႈ၊ မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ ခြန္အားတစ္ခုနဲ႕ အျမင္သစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အတြက္ ခံစားမႈေတြ မွ်ေ၀ႏိုင္ဖို႕ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြနဲ႕ Video ကိုမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ ျဖစ္ပါေစကြယ္။။။။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ေနာက္အခြင့္ႀကံဳရင္ သြားၾကည့္ေနာ္။ အထူးသျဖင့္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕အတြက္ေတာ့ a good leisure activity တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ရင္ခုန္သံျမန္ခ်င္သူေတြ အတြက္ေပါ့။ :) :P
အေတာင္ပံႏွင့္ လူသားမ်ားကင္မရာနဲပဲ ရိုက္ျဖစ္လို႕ တစ္ေယာက္စာပဲ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။
Posted by
Apprenticeship
at
Thursday, February 12, 2009
ျပည္ေထာင္စုေန႕ ေရာက္တိုင္း ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ျပည္ေထာင္စု ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ဖူးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားေလးတစ္ခုကို ျပန္သတိရ မိတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က ျပည္နယ္နဲ႕တိုင္း အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ ႏိုင္ဖို႕ အစီအစဥ္ေတြ နဲ႕စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလာတဲ့ အစဥ္္အလာဟာ ဒီေန႕ အထိပါပဲ။ တကယ္လဲ အေလးထား လုပ္သင့္တဲ့ ရက္ျမတ္ေလးတစ္ခုပါ။ ဒီလို တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ရတဲ့ အျပင္ တစ္ျခား ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ခရီးစဥ္ အမ်ားႀကီးနဲ႕ ရက္တိုတိုေလးမွာ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္ ႏွံ႕ေအာင္လိုက္ၾကည့္ခြင့္ရတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္ ထရတဲ့ ရက္ေတြလဲ ရွိတယ္ဗ်ာ..။ အေမာခံလိုက္တာ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို သြားျဖစ္မဲ့ ေနရာေတြ မဟုတ္လို႕ေပါ့။ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးထဲက သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ညစာစားပြဲကိုေတာ့ ကၽြန္မ အႏွစ္သက္ဆံုးပါ။ ညစာ စားပြဲ အၿပီးမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ အားလံုးရဲ႕ တီးမႈတ္ကခုန္မႈေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္လူႀကီးမင္းေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ၾကည့္ရႈ အားေပးရင္း ထြက္လာတဲ့ ၾသဘာေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကၽြန္မရင္ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ပီတိ ေ၀ေစခဲ့တာ ၾကက္သီးျဖာ မိတဲ့အထိပါပဲ။ တိုင္းရင္းသားအားလံုးက (ဗမာ အပါအ၀င္) အခမ္းအနား အစီအစဥ္အတိုင္း သူတို႕ရိုးရာ၀တ္စံုနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအကကို ဂုဏ္ယူစြာ ေဖၚထုတ္ကျပသြားၾကတဲ့ စည္းခ်က္ကခုန္မႈေတြကို အခုျပန္ေရးရင္းေတာင္ အတိုင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဒီကပြဲေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈက တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္မႈ ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ ေလးစားတဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈသာ အားလံုးထက္သာတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို သင္ပုန္းေျခၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတိုင္းဟာ လွပတယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အရိုးခံစိတ္ေတြနဲ႕ တီးခတ္ကခုန္ေနၾကတာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတဲ့ အနက္ကို ေဖၚထုတ္ေနျခင္းေပါ့။ မဂၤလာရွိတဲ့ ညခ်မ္းကို အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ နားခိုေနတဲ့ ၾသဥငွက္ေတြနဲ႕ အျခားငွက္ကေလးေတြလဲ သီဆိုၾသဘာေပးခဲ့ၾက။ ေကာင္းကင္သားေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ ညခ်မ္းေလးပါပဲ။ ဒီလိုအနစ္သာရနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ဟာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕ တစ္ရက္ပဲ ဆင္ႏြဲၿပီး က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေမ့ထားရမွာလား? ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာလဲ? ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အနွစ္က ဘာလဲ? ဘာအတြက္ ကၽြန္မတို႕ တစ္ညီတစ္ညြတ္ သေဘာတူခဲ့ ၾကလဲ? အဲဒီလို သေဘာ တူညီမႈေတြ ကၽြန္မတို႕ ေခတ္မွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ ဘူးလား? ကိုယ့္ေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ကတိျပဳခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ ကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္ကို လာေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လက္ကလြတ္ေျမွာက္ဖို႕ အတူတကြ ပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ သေဘာတူညီမႈနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ လက္မွတ္တစ္ခု ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။ British လက္ေအာက္က လြတ္ေျမွာက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႕ တကယ္လြတ္လပ္ခဲ့ပါသလား? ဒီေမးခြန္းေလးက ကၽြန္မကို မသက္မသာျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။ ဒီလိုနဲ႕ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ကို ကၽြန္မစဥ္းစားမိသြားတယ္။ တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ၂၁ ရာစုရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ကၽြန္မေတြးမိတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တင္းက်ပ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ စက္မႈႏိုင္ငံေတြနဲ႕ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံေတြက သူတို႕လိုခ်င္တာ ရဖို႕ စစ္တိုက္ၿပီး အရယူတဲ့ စနစ္ကို မသံုးေတာ့တာ ကမၻာ့သမိုင္းကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ အထင္သားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆို ၂၁ ရာစုမွာ စစ္ပြဲ မရွိေတာ့ဘူးလား ေမးစရာရွိလာပါတယ္။ ၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ ကၽြန္မေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္ခမ္းလာတဲ့ ကမၻာ့အရင္းအျမစ္ေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဟာ ပိုျပင္းထန္လာတယ္လို႕ ဆိုရပါမယ္။ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္ယူျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညွင္ညွင္သာသာ ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတဲ့ စြဲေဆာင္အား အရမ္းေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရး လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳလာတာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မြဲေသသြားၿပီး၊ ခ်မ္းသာၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြက ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာမႈကို ရလာေအာင္ေပး ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး ယႏၱရား လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ ပစ္ခတ္လိုက္တာ အရင္ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္တဲ့ စစ္ပြဲေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။ ဒီလို အင္းအားႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလက္နက္ေတြနဲ႕ တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြတပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊တိုက္ၾက၊ ခိုက္ၾကနဲ႕ အခုကၽြန္မတို႕ ဒီေန႕ဘယ္ အေျခအေနဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနၿပီလဲ ? British ေတြလာေတာ့ ျမန္မာေတြက သူတို႕ ေ၀ယာ၀ိစၥ လုပ္ေပးဖို႕ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ မလုပ္ဘူးလို႕ ျငင္းဆန္တဲ့အတြက္ India က ကုလားေတြကို ေခၚယူ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာေတြက တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ဖို႕ ပြဲစားကို ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပးၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနရတဲ့ (ကၽြန္ခံ) ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။ ျမန္မာလို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ကူညီရမဲ့ ႏိုင္ငံသားလို႕ ကမၻာက ျမင္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္လို႕ အလည္သြားဖို႕ေတာင္ ျမန္မာ Passport ဆိုရင္ visa ရဖို႕ မ်က္ႏွာ ငယ္ရတယ္။ သံရံုးေတြမွာ ဘာမွ မေမးခင္ “မင္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ အစြပ္စြဲခံရတယ္။ တကယ္လဲ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႕ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျပန္မလာတဲ့ သူေတြက မ်ားေနတာကိုး။ ဘယ္မလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ ဂုဏ္? ဘယ္မွာလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္? ငါတို႕ ႏိုင္ငံက ေနခ်င္စရာမေကာင္းေအာင္ကို ျဖစ္ေနၿပီးလား? တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ေျပာေျပာေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဟာ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။ ငါတို႕ ခရီးတစ္ခု အတူတူ ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီး ဘာအတြက္ အျငင္းပြား သတ္ျဖတ္ေနတာလဲ ? ကၽြန္မေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ ညေလးနဲ႕ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေလးစား၊နာလည္မႈေတြနဲ႕ တီးမႈတ္ ကခုန္ႏိုင္မယ့္ ညေလးကိုလိုခ်င္မိတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္၊ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕ ေလးစားဂုဏ္ယူစြာ ကမဲ့ေန႕ေလးနဲ႕ ျမန္မာမ်ိဳးေဟ့လို႕ ကမၻာမွာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ေျပာႏိုင္မယ့္ ေန႕ေလးကို တကယ္လိုခ်င္မိတယ္။ ျမန္မာဆိုၿပီး ကမၻာမွာ ေမာ္ၾကြားႏိုင္ဖို႕ ငါတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေလးစား ခ်စ္ခင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္မယ့္ ငါတို႕ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီရမဲ့အျပင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေနရာမွန္ျဖစ္ေနဖို႕ လဲ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ငါတို႕လူငယ္ေတြ အားလံုး အမည္နာမ၊ အဖြဲ႕အစည္း အစြဲေတြထက္ ျမန္မာျပည္ေကာင္းစားေရး၊ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ဖို႕ ငါတို႕ အားလံုးေျပာေနတဲ့ “ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္နဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြကို” ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚ ခ်င္ပါတယ္။ အခ်င္းခ်င္းေလးစားမႈနဲ႕ လူပီသတဲ့ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းေပး ႏိုင္မယ့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကပါေစလို႕လဲ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို့သလိုက္ပါတယ္။ မတူညီမႈေတြကို အၿမဲေလးစား ျမတ္ႏိုးလွ်က္>>>>>> Apprenticeship
Posted by
Apprenticeship
at
Friday, February 6, 2009
ကဗ်ာေလးကို အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဆိုထားပါတယ္။ ပိုသင့္ေတာ္မဲ့ စကားလံုးေတြရွိရင္လဲ အႀကံေပးသြားၾကေနာ္။
ရက္ျမတ္အတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း ေန႕တိုင္းတာ၀န္ကိုယ္စီနဲ႔ ေျပးလြားသြားလာေနတဲ့ ငါတို႕ တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဖာသိဖာသာ ျဖတ္သန္းသြားလာၾက တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ မ်က္မွန္းတန္းမိရံု တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေျပာေတာ့မလိုလိုနဲ႔။ ငါတို႕ေတြဟာ ဆူညံသံတစ္ခု ျဖစ္တယ္။ တကယ္ေတာ့ ငါတို႔တေတြဟာ ငါတို႔ကိုယ္စီရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္း ဆူညံသံနဲ႕ ႏွင္းဆီခ်ံဳႏြယ္ ၊ ဆူးပင္နဲ႕ အဆက္မျပတ္ဆူညံသံေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။ တစ္ေယာက္ေသာသူက အကၤ်ီအနားသားကို သီခ်ဳပ္ရင္း ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႕ တာယာေပါက္ေတြကို ျပဳျပင္ဖာေထးေနတယ္ ျပန္လည္တည္ေဆာက္သင့္ သည္မ်ားကို ျပဳျပင္ဖာေထးျခင္းေပါ့။ တစ္ေယာက္ေသာသူက သာယာတဲ့ ေတးသံရဖို႕ အဆီေတြပ်ံေနတဲ့ ဗံုေပၚမွာ သစ္သားတုတ္ နွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕ အားကုန္တီးခတ္ၿပီး တေယာ၊ ဘာဂ်ာ၊ ကက္ဆက္၊ အသံစံုေတြနဲ႕ ကီးညိွေနေလရဲ႕။ မိခင္နဲ႔ သူ႕သားေလး ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနတယ္။ လယ္သမားကေတာ့ မိုးေလ၀သေကာင္းဖို႕ ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတယ္။ ဆရာမေလးက ကေလးေတြကို ခဲတံထုတ္ဖို႕ ညႊန္ၾကားေနေလရဲ႕။ ငါတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားလံုးေတြနဲ႕ ဆံုမိ ႀကံဳမိၾကတယ္ ခက္ထန္မႈနဲ႕ ညွင္သာမႈပါတဲ့ အေျပာအဆိုမ်ား၊ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈပါတဲ့အသံမ်ား ျပန္လည္ စဥ္းစားဖို႔သင့္တဲ့ စကားလံုးမ်ားနဲ႕ စဥ္းစားသင့္တဲ့ စကားလံုးေတြ ပါတယ္။ ညစ္ပတ္ေပေတေနတဲ့လမ္းနဲ႕ အေ၀းေျပးလမ္းမေတြ ငါတို႔ျဖတ္ၾက အဲဒီလမ္းမေတြမွာပဲ မတူညီမႈေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈကို ေလးစားတဲ့ တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဆႏၵေတြ႕ဆံုတဲ့ မွတ္ေက်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။ ငါယံုၾကည္တယ္ အနာဂါတ္က လက္ရွိထက္ ပိုေတာက္ပတယ္။ ငါတို႔ အားလံုးအတြက္ လံုၿခံဳမယ့္ေနရာတစ္ခု ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ ရွာရမယ္။ အဲဒီ လံုၿခံဳပါတယ္ဆိုတဲ့ မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ အနာဂတ္ဆီ ငါတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကၿပီေပါ့။ မ်ားျပားလွတဲ့ လူေတြေသေၾကခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ငါတို႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကရေအာင္။ ငါတို႔ ဒီေန႕ ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ အနစ္နာခံ အေသခံ ရထားလမ္း တံတားေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ႕ အမည္နာမေတာ္ကို သီဆို သီခ်င္းဆိုၾက။ ၀ါဂြမ္းေတြေကာက္ ဆလပ္ရြက္ေတြေကာက္၊ အုပ္တစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္နဲ႕ မယံုႏိုင္စရာ ခန္းနားထည္၀ါတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္ သူတို႕ကိုယ္တိုင္ပဲ အေဆာက္အဦး သန္႕ရွင္း ေတာက္ေျပာင္ေအာင္ အတြင္းအျပင္ တာ၀န္ယူထား။ ရုန္းကန္ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း၊ ေန႕ထူးေလးအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း။ မီးဖိုေဆာင္ ခန္းမေတြမွာ ေထာက္ခံမဲမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူေတြနဲ႕ ေထာက္ခံစိုင္းထိုးခဲ့တဲ့ လက္မ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း။ တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္နီးခ်င္းကို ကုိယ္နဲ႕ အမွ်ခ်စ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႕ တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့လဲ သူတပါးကို မနာက်င္ေစ၊ လိုတာထက္လဲ ပိုမသံုး ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႕ အသက္ရွင္ၾက။ ဒီလိုနဲ႕ ေမးခြန္း တစ္ခုထြက္လာတယ္။ အခ်စ္ကို ဖြင့္ဆိုဖို႕ အေလးနက္ဆံုးနဲ႕ အနက္နဲဆံုး အဓိပၸါယ္က ဘာလဲ? လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း၊ မိသားစုခ်စ္ျခင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ေတြထက္ ပိုတဲ့အခ်စ္၊ အခ်စ္ အဲဒီ အခ်စ္က အလင္းတန္းရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို ျပန္႕ပြားေစမဲ့ အခ်စ္ ေ၀ဖန္ျပစ္တင္မႈနဲ႕ ေနာင္တေတြကင္းတဲ့ အခ်စ္။ ဒီေန႔ရဲ႕ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ့ အလင္းတန္းေအာက္မွာ (ဒီေဆာင္းေလ) မူသစ္နဲ႕ အရာအားလံုကို ျဖစ္ေစႏိုင္မဲ့ စနစ္သစ္တစ္ခု စတင္ခဲ့ၿပီ။ ေခ်ာက္ကမ္းပါးအစြန္းနဲ႕ အျမင့္မားဆံုး ေတာင္ထိပ္ေတြမွာ အလင္းတန္းကို ဦးတည္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းမ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းျခင္းသီခ်င္း။ Elizabeth Alexander ရဲ႕ Praise Song for The Day ကို ကၽြန္မ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ proof reading အတြက္ေက်းဇူး ဖိုးဆိတ္ျဖဴေလး။
Posted by
Apprenticeship
at
Thursday, February 5, 2009
ဒီကဗ်ာေလးက သမၼတ Brack Obama's ရဲ႕ ဘိသိကံၡက်မ္းႀကိမ္းဆိုပြဲ January 20, 2009 ေန႕မွာ ကဗ်ာ ဆရာမ Elizabeth Alexander ေရးသားသီကုန္းခဲ့တဲ့ Brack Obama အတြက္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။
က်မ္းသစၥာ ယူေနတဲ့ သမၼတနဲ႕ မိသားစု (အဲဒီေန႕က က်မ္းႀကိမ္ဆိုရာမွာ သံုးခဲ့တဲ့ က်မ္းစာအုပ္က ေအဘရာဟမ္လင္ကြင္း က်မ္းသစၥာယူတံုးက သံုးခဲ့တဲ့ က်မ္းစာအုပ္ ျဖစ္ပါသတဲ့။) Praise Song for The Day Each day we go about our business, walking past each other, catching each other's eyes or not, about to speak or speaking. All about us is noise. All about us is noise and bramble, thorn and din, each one of our ancestors on our tongues. Someone is stitching up a hem, darning a hole in a uniform, patching a tire, repairing the things in need of repair. Someone is trying to make music somewhere, with a pair of wooden spoons on an oil drum, with cello, boom box, harmonica, voice. A woman and her son wait for the bus. A farmer considers the changing sky. A teacher says, Take out your pencils . Begin. We encounter each other in words, words spiny or smooth, whispered or declaimed, words to consider, reconsider. We cross dirt roads and highways that mark the will of some one and then others, who said I need to see what's on the other side. I know there's something better down the road. We need to find a place where we are safe. We walk into that which we cannot yet see. Say it plain: that many have died for this day. Sing the names of the dead who brought us here, who laid the train tracks, raised the bridges, picked the cotton and the lettuce, built brick by brick the glittering edifices they would then keep clean and work inside of. Praise song for struggle, praise song for the day. Praise song for every hand-lettered sign, the figuring-it-out at kitchen tables. Some live by love thy neighbor as thyself, others by first do no harm or take no more than you need. What if the mightiest word is love? Love beyond marital, filial, national, love that casts a widening pool of light, love with no need to pre-empt grievance. In today's sharp sparkle, this winter air, any thing can be made, any sentence begun. On the brink, on the brim, on the cusp, Praise song for walking forward in that light. Elizabeth Alexander picture from NY Times
Posted by
Apprenticeship
at
Wednesday, February 4, 2009
ေဖေဖာ္၀ါရီ နဲ႕ ပန္းေရာင္ ေဖေဖာ္၀ါရီက ပန္းေရာင္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုရင္ ပန္းေရာင္ကို ခံစားလိုသူေတြမ်ား လိမ္ညာမႈကင္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု စစ္မွန္တဲ့ စကားနွစ္လံုး ေမတၱာအျပည့္နဲ႕ ရင္ဘတ္ ျဖဴစင္ရိုးသားတဲ့ မ်က္၀န္း ျမတ္ႏိုးယုယတဲ့ လက္တစ္စံု ရဲရင့္ျပတ္သားတဲ့ ဦးေဏွာက္ ေလးနက္တည္ၾကည္တဲ့ ေျခတစ္စံု နဲ႕ ကဗ်ာဆန္တဲ့ အေတြးအိမ္တစ္လံုး ေတာ့ အနဲဆံုး ပိုင္ဆိုင္ထားသင့္တယ္။
Posted by
Apprenticeship
at
Tuesday, February 3, 2009
ၾကည့္ေစခ်င္တယ္
ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္သူ အခါေလးပါ။ ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ documentary movie တစ္ခုကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ ဒီရုပ္ရွင္ေလးက ေဟာလီ၀ုတ္မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ ပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။ အေျခအေန အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကာမလုပ္သားေတြအျဖစ္ ေရာင္းစားျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနအရ ကာမအလုပ္ကို ၀င္လုပ္ေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကို မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးထားတဲ့ ပညာေပး ရုပ္ရွင္ျဖစ္ပါတယ္။ ဘာလို႕ၾကည့္ေစခ်င္လဲ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီရုပ္ရွင္ထဲမွာ အလုပ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ကာမလုပ္သားေတြ အျဖစ္အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျမန္မာ မိန္းကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဇတ္လမ္းေတြနဲ႕ သူတို႕ အဲဒီလို ဘ၀ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႕လိုက္တဲ့ အေျခအေနေတြ အေၾကာင္းတင္ျပထားတဲ့ ပညာေပး ရုပ္ရွင္တစ္ခုမို႕ပါ။ ဒီရုပ္ရွင္ အစပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ကာမ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Sex Tourism) အေၾကာင္း နဲ႕ ထိုင္းမိန္းကေလးေတြ အေၾကာင္းကေန အစပ်ိဳးလိုက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ကာမ ခရီးသြားလုပ္ငန္းရဲ႕ အဓိက ပံ့ပိုးမႈထုတ္ကုန္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြက ျမန္မာမိန္းကေလးေတြ နဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေနထိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသူေတြ ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတင္ျပသြားတာ တခ်ိဳ႕ ျမန္မာ မိန္းကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေၾကကြဲဖြယ္ ဘ၀ဇတ္လမ္း အေၾကာင္း ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္းေတြ ပါတဲ့အတြက္ ညြန္းလိုက္တာပါ။ ရုပ္ရွင္ရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ Trading Women (မိန္းမ ကုန္သြယ္ျခင္း) ၇၇ မိနစ္ၾကာၿပီး David A. Feingold ရိုက္ကူးထားတဲ့ ပညာေပးရုပ္ရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါရွင့္ လင့္ေတာ့မရွိဘူး ေက်ာင္း library ေတြမွာေတာ့ရွိပါတယ္။ တကယ္လို႕ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းမွာ မရွိဘူးဆိုရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ ရွိတဲ့ World wide library services (Inner Library Loan) ကေနတဆင့္ ငွားၾကည့္လို႕ရပါတယ္။ ဒီေနရာမွာေတာ့ အတိုးခ်ံဳးေလာက္ပဲ ၾကည့္လို႕ရတယ္။ "Click here to preview this film" ကေနတဆင့္ ၾကည့္လို႕ရပါတယ္။ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီရုပ္ရွင္ရိုက္ျဖစ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ သိခ်င္သူေတြ ဖတ္လို႕ရတယ္။
Posted by
Apprenticeship
at
Thursday, January 29, 2009
တည္ၿမဲျခင္း နိယာမ
Goodbye My love Mmmm... Mmm... oohhmmm... Could it be the world's gone colder? Baby, I'm a losing soul The more I try it just gets harder And my pain is getting old Somebody said that nothing lasts forever Just the storm so I've been told But it seems that when it rains it pours And you know the rain won't last forever And you know the storm won't always flow But if the sun don't shine forever You gotta let it go Sometimes my burdens get so heavy And it seems too hard to bear Sometimes I feel so empty And it feels like no one's there Somebody said that nothing lasts forever Just the storm so I've been told But it seems that when it rains it pours And you know the rain won't last forever And you know the storm won't always flow But if the sun don't shine forever You gotta let it go And you gotta let it go... And you gotta let it go... Mmmm... Mmm... oohhmmm... I got the lyric from here
Posted by
Apprenticeship
at
Tuesday, January 20, 2009
ျမန္မာေက်ာင္းသားေတြအတြက္ Internship အခြင့္အလမ္းပါ။ မည္သူမဆို ၀င္ေရာက္ေလွ်ာက္နိုင္ပါတယ္။ အခ်က္အလက္ အစံုသိခ်င္သူမ်ား websit ကိုကလစ္လုပ္ၿပီးေလ့လာနိုင္ပါတယ္။ ပိုမိုသိခ်င္ရင္ေတာ့ ေအာက္မွာပါတဲ့ E-mail မွာဆက္သြယ္ေမးျမန္းနိုင္ပါတယ္။ အဆင္ေျပပါေစ။ This year, the 2009 Regional Program will accept individuals of Myanmar nationality as interns for placements ranging from three (3) to six (6) months with non-governmental and community based organizations around the region. Through each placement, interns will develop new knowledge and skills, enabling participants to grow academically and professionally. For more information about the program, please visi t www.internshipsasia.org. You can review the program requirements and download the application materials from this site. Application Deadline: February 28, 2009. Internships are scheduled to begin after May, 2009. If you have any questions or comments about the program or the application process, feel free to contact us at Internships. Asia@gmail.com. We look forward to hearing from you! -The Staff of Internships Asia Internships Asia is a non-profit, educational institution based in Chiang Mai Thailand . Diverse, highly motivated individuals are provided internships with local, national, and regional non-governmental and community-based organizations. These experiential learning opportunities encourage participants to become well informed and engaged within their fields of interest. Interns contribute significantly to their placements, and often demonstrate qualities of interest to employers seeking longer-term commitments. For this reason, program alumni serve as leaders in their professions, communities, and nations around the world.
Posted by
Apprenticeship
at
Saturday, January 17, 2009
ေၾသာ္...... အားလံုး ေျပာင္းျပန္ေတြပါလား! တခ်ိဳ႕က ဘိသိကံၡေအာင္ပြဲအတြက္ ေပ်ာ္ရႊင္ကခုန္ ေနတယ္။ တခ်ိဳ႕က လက္နက္ႀကီးေတြထုတ္ၿပီး အျမတ္ရွာတယ္။ တခ်ိဳ႕က Internet ကုိအသံုးျပဳၿပီး အသိပညာေတြ ျဖန္႕ေ၀တယ္။
တခ်ိဳ႕က အိမ္တံခါး ေသာ့ခတ္ၿပီး တိတ္တိတ္ေလး ႀကံတယ္။ တခိ်ဳ႕က လြတ္လပ္မႈအတြက္ တိုက္ပြဲ၀င္တယ္။
တခိ်ဳ႕က လြတ္လပ္မႈကို ခ်ဳပ္ကိုင္ထားတယ္။ I got the picture from here.
Posted by
Apprenticeship
at
Friday, January 9, 2009
