ခရီးလမ္းဆံုးထိ

ဘ၀ဆိုတာ

ရယ္လိုက္ ငိုလိုက္..

ေျပးလိုက္ လႊားလိုက္

ရုန္းရင္း ကန္ရင္း

သမိုင္းတစ္ခု လွဖို႕

ႀကိဳးစား ေရးေနျခင္းေပါ့..။

Vote for Earth

Today is Saturday, March 28th from 8:30 to 9:30 p.m.! Why?
We will vote for Earth by simply switching off your lights for one hour and join the world!

1,858 cities, towns and municipalities in 81 countries have already committed to VOTE EARTH for Earth Hour 2009, as part of the world's first global election to stop global warming.

Let's switch off the lights!

For more information, please visit their website



I encourage you to join the world by switching off the lights! Try be creative and fun during the dark hour!

Not only for Earth Hour on Saturday evening, I also encourage you to conserve the lights anywhere if you don't use or need it for around the year.
Let protect our Earth :)
This post meant for friends who live abroad. I'm sure our country is voting for it. You know what I meant :P

Now I know

အခုေတာ့ ကၽြန္မသိၿပီ

ကၽြန္မ အလယ္တန္းနဲ႕ အထက္တန္းေက်ာင္းသူ ဘ၀တံုးကေပါ့…. စီးပြားေရးနဲ႕ ခရီးရွည္ထြက္ေနတတ္တဲ့ အကိုနဲ႕ေယာင္းမက သူ႕သားသမီးေတြနဲ႕ ကၽြန္မကို ထိန္းေက်ာင္းဖို႕ ကၽြန္မရဲ႕ဒုတိယ အမႀကီးေက်ာင္းဆရာမကို အုပ္ထိန္းသူ အျဖစ္ထားသြားတယ္။ အမလဲ က်ဴရွင္တစ္ဖက္ ကၽြန္မနဲ႕ တူ၊သူမေတြလဲ ေက်ာင္းတက္ဆိုေတာ့ အိမ္မွာ ထမင္းခ်က္၊ အိမ္မႈကိစၥေတြ လုပ္ဖို႕ အကူေလးပါ ျငားထားေပးတယ္။ မ်ားေသာအားျဖင့္ ရြာက လာကူေပးေနတဲ့ သူေတြေပါ့။ အကူဆိုေပမဲ့ ကၽြန္မတို႕ စားတဲ့ စားပြဲ၀ိုင္းတစ္ခုထဲမွာပဲ အတူစား၊ လခအျပင္ အ၀တ္အထည္ေတြလဲ ဆင္ေတာ့ သူတို႕ေလးေတြ ကၽြန္မတို႕အိမ္မွာ ေနတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။ အိမ္ကို ေရာက္တာလဲ မၾကာ "ရီမုတ္" တီဗီအဖြင့္အပိတ္နဲ႕ တစ္ျခားျမိဳ႕ျပရဲ႕ အရသာကို သူတို႕ႏွစ္ၿခိဳက္စြာ ခံုမင္တတ္လာၾကတယ္။ ခ်က္လိုက္ျပဳတ္လိုက္နဲ႕ အားလံုးက သူတို႕လက္ထဲမွာမို႕ ေရာက္တာ သိပ္မၾကာဘူး။ ပိန္းခ်ံဳးေနတဲ့ သူတို႕က အသားအေရေတြ ျပည့္လာၿပီး ပါးေလးေတြက နီရဲရဲနဲ႕ ခ်စ္စရာ ပိုးေကာင္းလာတတ္ၾကတယ္။ သူတို႕ေတြလဲ အိမ္သားေတြလိုျဖစ္ေနတဲ့ ကၽြန္မတို႕နဲ႕ ေနရတာ ေပ်ာ္ပါတယ္။

ဒါေပမယ့္ ျပသနာက မၾကာခဏ သူတို႕ ရြာဆီ ခဏျပန္မယ္လို႕ ေျပာၿပီး ေပၚေတာ္ မမူေတာ့တာမ်ားပါတယ္။ ကၽြန္မတို႕လဲ အိမ္မွာ အလုပ္ကူလုပ္မဲ့ သူမရွိေတာ့ ေက်ာင္းသြားေက်ာင္းျပန္ က်ဴရွင္ေတြနဲ႕ အဆင္မေျပဘူးေပါ့။ ဒါနဲ႕ ကၽြန္မအိမ္ကို လာကူတဲ့ ေကာင္းမေလးေတြကို ကၽြန္မေမးၾကည့္တယ္ ဒီအိမ္မွာ ေနရတာ မေပ်ာ္ဘူးလား? ငါတို႕နဲ႕ေနရတာ ရြာမွာလို ယာေတာ္ထဲ ပင္ပင္ပန္းပန္းလဲ လုပ္စရာမလိုဘူး။ အိမ္အလုပ္ေလးၿပီးေတာ့ နင္ႀကိဳက္တဲ့ ဇတ္ကားေတြၾကည့္ တစ္ေန႕တစ္ေန႕ ပ်င္းရတယ္ဆိုတာ မရွိပါဘူး။ အစားအေသာက္ေကာင္းေတြနဲ႕ အလုပ္ပင္ပင္ပန္းပန္း လုပ္စရာမလိုေတာ့ နင့္အသားအရည္ေတြလဲ ၀င္းလဲလို႕။ အ၀တ္အစား အသစ္ေတြနဲ႕ လွလွပပလည္း ေနႏိုင္တယ္။ မင္းရတဲ့ လခေတြနဲ႕ မင္းမိဘေတြကို ကူညီႏိုင္တယ္။ ဒီေလာက္ အပူအပင္ အေၾကာင့္အၾကကင္းၿပီး ေနနိုင္တာ ဘာေၾကာင့္ ရြာကို ျပန္ခ်င္ရတာလဲလို႕ေမးေတာ့ သူစဥ္းစားရခက္သြားတဲ့ ပံုနဲ႕ အေတာ္ၾကာၿငိမ္သြားတယ္။ ၿပီးေတာ့ ေတြေ၀ေနတဲ့ပံုနဲ႕ ကၽြန္မကို ျပန္ေျပာတာျဖင့္ မသိဘူးကြာ… ဒါေပမယ့္ "ကၽြန္မအိမ္ျပန္ခ်င္တယ္တဲ့။"

အရင္တံုးကေတာ့ သူ႕အေျဖကို ကၽြန္မနား ေကာင္းေကာင္း မလည္ခဲ့ဘူး။ ဒါေပမယ့္ အခုေတာ့ ကၽြန္မ ေသခ်ာစြာ နားလည္ခဲ့ၿပီး တိုးတက္ပါတယ္ ျပည့္စံုပါတယ္ ဆိုတဲ့ အရာအားလံုးကို စြန္႕ၿပီး "ကၽြန္မ အိမ္ျပန္ ခ်င္ေနမိလို႕ေပါ့။"
စာၾကြင္း။ ။(အခုတေလာ စာကပိ ေနကမေကာင္းဆိုေတာ့ ဘားမွ မေရးျဖစ္ဘူး။ ဒီညေတာ့ အၾကြင္းမဲ့ ခ်စ္ျခင္း၊ နားလည္ျခင္းေတြနဲ႕ ကၽြန္မရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို ခ်စ္တဲ့ အေမနဲ႕ အိမ္သားေတြကို အရမ္းလြမ္းမိလို႕ ဒီစာထိုင္ေရးေနခဲ့တာပါ။)