Ski Jumping

နယ္ျခားေျမျခားႏွင္းၿမိဳ႕ေတာ္မွာ ေရာက္ေနတဲ့ ကၽြန္မအတြက္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ကို တစ္ေယာက္ထဲ အခန္းက်င္းေလးထဲမွာ မကုန္ဆံုးခ်င္တာေၾကာင့္ သူငယ္ခ်င္းေတြနဲ႕ Ski Jumping သြားၾကည့္ျဖစ္တယ္။ Winter Sports ေတြကို စိတ္၀င္စားတဲ့ ကၽြန္မ ဒီလိုခုန္တာ TV ေတြေလာက္မွာသာ ျမင္ဘူးတာေလ...။ အဲဒါေၾကာင့္ သြားၾကည့္ျဖစ္တာပါ။ :) တကယ္ကိုရင္ခုန္စရာ ေကာင္းတဲ့ ကစားနည္း တစ္မ်ိဳးပါပဲ။ ကၽြမ္းက်င္တဲ့ ကစားသမားေတြရဲ႕ ၀မ္းလ်ားေမာက္ၿပီး ခုန္ဆင္း (ပ်ံသန္း)သြားတာ ေၾကာက္စရာ မေကာင္းပဲ အရမ္းကို လွပါတယ္။ လာၾကည့္သူေတြအားလံုးကို အားက်ေစတဲ့ အျပင္၊ ေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ရင္ခုန္မႈ၊ မေဖာ္ျပတတ္တဲ့ ခြန္အားတစ္ခုနဲ႕ အျမင္သစ္ေတြလည္း ျဖစ္ေစႏိုင္တဲ့ ကစားနည္းတစ္မ်ိဳးျဖစ္တဲ့ အတြက္ ခံစားမႈေတြ မွ်ေ၀ႏိုင္ဖို႕ ရိုက္ခဲ့တဲ့ ပံုေတြနဲ႕ Video ကိုမွ်ေ၀လိုက္ပါတယ္။ အားလံုးေပ်ာ္ရႊင္ဖြယ္ရာ ခ်စ္သူမ်ားေန႕ ျဖစ္ပါေစကြယ္။။။။
ေအာ္ဒါနဲ႕ ေနာက္အခြင့္ႀကံဳရင္ သြားၾကည့္ေနာ္။ အထူးသျဖင့္ ခ်စ္သူမ်ားေန႕အတြက္ေတာ့ a good leisure activity တစ္ခုျဖစ္တယ္။ ရင္ခုန္သံျမန္ခ်င္သူေတြ အတြက္ေပါ့။ :) :P

အေတာင္ပံႏွင့္ လူသားမ်ား


ကင္မရာနဲပဲ ရိုက္ျဖစ္လို႕ တစ္ေယာက္စာပဲ မွတ္တမ္းတင္ႏိုင္ခဲ့တယ္။

ကစားကြင္း


ဒီႏိုင္ငံက လူေတြကစားတယ္


ေတာင္ထိပ္အေပၚမွ စတင္အမွတ္




ဘားတန္းရဲ႕ အလယ္မွာထိုင္းၿပီး ဒိုင္လူႀကီးရဲ႕ ခရာသံေစာင့္ေနစဥ္


လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္

ဒီေနရာေရာက္ေတာ့ ေျမျပင္ကို အရွိန္နဲ႕ ေတာင္ေအာက္ကို ခုန္တာ.. ပ်ံေနတဲ့ အတိုင္းပဲ... အရမ္းကို ျမန္ဆန္တယ္... ဒီေနရာက စခုန္တာေတာ့ မရိုက္ခဲ့ရဘူး :(


အရမ္းျမန္ေတာ့ ဒီပ်ံေနတဲ့ ပံုေလးရေအာင္ မနဲႀကိဳးစားလိုက္ရတယ္ Sport ကင္မရာ မယူသြားမိလို႕ နဲနဲ၀ါးေနတယ္... ေကာင္းေကာင္းၾကည့္ရင္ေတာ့ ျမင္ႏိုင္မွာပါ :)


ေလဟုန္မွာ ျပန္၀ဲေနစဥ္


ပ်ံသန္းအၿပီး ေျမျပင္နွင့္စထိစဥ္


ေလွ်ာဆင္းလာခ်ိန္.. ခႏၵကိုယ္ကို ပိုင္ႏိုင္စြာ ထိန္းသိမ္းႏိုင္မႈက အေရးပါတယ္


ေအာင္ျမင္စြာ ခုန္ဆင္းအၿပီး


မိန္းကေလးေတြလဲ ေယာက်ာၤေလးေတြလိုပဲ ခုန္ႏိုင္ၾကတယ္ အားက်စရာေနာ္..


သူတို႕ေတြက စတိုင္မ်ားတယ္




လမ္းေၾကာင္းတစ္ေလွ်ာက္ အားေပးေနသူမ်ား


ဒိုင္လူႀကီး


ခုန္မွတ္ကို တာ၀န္ယူမွတ္သားေသာသူမ်ား


ဒီလို ေခါင္းေလာင္းေတြနဲ႕ အားေပးၾကတယ္



ကေလးငယ္ေလး သူ႕ဖုန္းနဲ႕ရိုက္ယူေနစဥ္


ခုန္ခ်အၿပီး ကစားသမားမ်ား


ေတာင္ေပၚကို ျပန္ပုိ႕ေပးတယ္

ကားေလးက ေတာင္ေပၚနားအထိပဲ ပို႕ႏိုင္ေတာ့ ကိုယ့္ကစား ကရိယာကိုယ္ထမ္းၿပီး ခုန္မွတ္စတင္ရာေနရာကို ျပန္သြားရတယ္



အနာဂါတ္ ကစားသမားမ်ားနဲ႕ လက္ရွိခုန္ေနသူ


ကစားသမားေတြ တစ္ခုခု ျဖစ္ရင္ ျမန္ျမန္ကု ႏိုင္ဖို႕ Ambulance ကအဆင္သင့္ ေစာင့္ေနတယ္။ ဒါေပမယ့္ ဘယ္သူမွ ဘားမွ မျဖစ္ဘူး။

“The person who risks nothing, does nothing, has nothing, is nothing, and becomes nothing. He may avoid suffering and sorrow, but he simply cannot learn and feel and change and grow and love and live.”

Leo F. Buscaglia

Twenty years from now you will be more disappointed by the things that you didn't do than by the ones you did so. So throw off the bowlines. Sail away from the safe harbor. Catch the trade winds in your sails. Explore. Dream. Discover. Mark Twin

Photos and Video by Apprenticeship

ျပည္ေထာင္စုရဲ႕ အဓိပၸါယ္

ျပည္ေထာင္စုေန႕ ေရာက္တိုင္း ကၽြန္မကိုယ္တိုင္ ျပည္ေထာင္စု ကိုယ္စားလွယ္အျဖစ္ တက္ေရာက္ဖူးတဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားေလးတစ္ခုကို ျပန္သတိရ မိတယ္။ ႏိုင္ငံေတာ္က ျပည္နယ္နဲ႕တိုင္း အသီးသီးမွ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္မ်ားကို ဖိတ္ေခၚၿပီး ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ ႏိုင္ဖို႕ အစီအစဥ္ေတြ နဲ႕စည္ကား သိုက္ၿမိဳက္စြာ က်င္းပလာတဲ့ အစဥ္္အလာဟာ ဒီေန႕ အထိပါပဲ။ တကယ္လဲ အေလးထား လုပ္သင့္တဲ့ ရက္ျမတ္ေလးတစ္ခုပါ။

ဒီလို တက္ေရာက္လာတဲ့ ကိုယ္စားလွယ္ေတာ္ေတြက ျပည္ေထာင္စုေန႕ အခမ္းအနားကို တက္ေရာက္ရတဲ့ အျပင္ တစ္ျခား ေလ့လာေရး ခရီးစဥ္ေတြလဲ အမ်ားႀကီး စီစဥ္ေပးပါတယ္။ ခရီးစဥ္ အမ်ားႀကီးနဲ႕ ရက္တိုတိုေလးမွာ ရန္ကုန္တစ္ၿမိဳ႕လံုးမွာ ရွိတဲ့ ေနရာေတာ္ေတာ္ ႏွံ႕ေအာင္လိုက္ၾကည့္ခြင့္ရတယ္။ မနက္ ၃ နာရီေလာက္ ထရတဲ့ ရက္ေတြလဲ ရွိတယ္ဗ်ာ..။ အေမာခံလိုက္တာ အက်ိဳးရွိပါတယ္။ ကိုယ့္ဟာကိုယ္ဆို သြားျဖစ္မဲ့ ေနရာေတြ မဟုတ္လို႕ေပါ့။ အဲဒီ အစီအစဥ္ေတြ အားလံုးထဲက သမၼတအိမ္ျဖဴေတာ္မွာ က်င္းပတဲ့ ညစာစားပြဲကိုေတာ့ ကၽြန္မ အႏွစ္သက္ဆံုးပါ။ ညစာ စားပြဲ အၿပီးမွာ တက္ေရာက္လာတဲ့ တိုင္းရင္းသား လူမ်ိဳးစုေတြ အားလံုးရဲ႕ တီးမႈတ္ကခုန္မႈေတြကို ႏိုင္ငံေတာ္လူႀကီးမင္းေတြနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအားလံုးရဲ႕ ၾကည့္ရႈ အားေပးရင္း ထြက္လာတဲ့ ၾသဘာေပးတဲ့ လက္ခုပ္သံေတြက ကၽြန္မရင္ကို မေဖာ္ျပႏိုင္ေအာင္ ၾကည္ႏူး ပီတိ ေ၀ေစခဲ့တာ ၾကက္သီးျဖာ မိတဲ့အထိပါပဲ။

တိုင္းရင္းသားအားလံုးက (ဗမာ အပါအ၀င္) အခမ္းအနား အစီအစဥ္အတိုင္း သူတို႕ရိုးရာ၀တ္စံုနဲ႕ ယဥ္ေက်းမႈအကကို ဂုဏ္ယူစြာ ေဖၚထုတ္ကျပသြားၾကတဲ့ စည္းခ်က္ကခုန္မႈေတြကို အခုျပန္ေရးရင္းေတာင္ အတိုင္းသား ျပန္ျမင္ေယာင္လာတယ္။ ဒီကပြဲေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈက တစ္ဖက္နဲ႕ တစ္ဖက္ယွဥ္ၿပိဳင္မႈမပါဘူး။ ဒါေပမယ့္ မတူညီတဲ့ ယဥ္ေက်းမႈ သီဆိုတီးမႈတ္ ကခုန္မႈ ေတြကို အသိအမွတ္ျပဳ၊ ေလးစားတဲ့ ညေနခင္းေလးတစ္ခုပါ။ တစ္ကယ္ေတာ့ ကိုယ့္ယဥ္ေက်းမႈသာ အားလံုးထက္သာတယ္၊ ေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အေတြးအေခၚကို သင္ပုန္းေျခၿပီး ယဥ္ေက်းမႈတိုင္းဟာ လွပတယ္၊ ခ်စ္စရာေကာင္းတယ္ ဆိုတဲ့ အရိုးခံစိတ္ေတြနဲ႕ တီးခတ္ကခုန္ေနၾကတာ ျပည္ေထာင္စု ဆိုတဲ့ အနက္ကို ေဖၚထုတ္ေနျခင္းေပါ့။ မဂၤလာရွိတဲ့ ညခ်မ္းကို အိမ္ျဖဴေတာ္မွာ နားခိုေနတဲ့ ၾသဥငွက္ေတြနဲ႕ အျခားငွက္ကေလးေတြလဲ သီဆိုၾသဘာေပးခဲ့ၾက။ ေကာင္းကင္သားေတြ သီခ်င္းဆိုတဲ့ ညခ်မ္းေလးပါပဲ။

ဒီလိုအနစ္သာရနဲ႕ ျပည့္၀တဲ့ ျပည္ေထာင္စုေန႕ဟာ ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕ တစ္ရက္ပဲ ဆင္ႏြဲၿပီး က်န္တဲ့ ရက္ေတြမွာေတာ့ ေမ့ထားရမွာလား? ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဆိုတာ ဘာလဲ? ေဖေဖာ္၀ါရီ ၁၂ ရက္ေန႕မွာ ခ်ဳပ္ဆိုခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အနွစ္က ဘာလဲ? ဘာအတြက္ ကၽြန္မတို႕ တစ္ညီတစ္ညြတ္ သေဘာတူခဲ့ ၾကလဲ? အဲဒီလို သေဘာ တူညီမႈေတြ ကၽြန္မတို႕ ေခတ္မွာ မရွိႏိုင္ေတာ့ ဘူးလား? ကိုယ့္ေဒသကို ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္ ဆိုတဲ့ အခြင့္အေရးကုိ ကတိျပဳခဲ့တဲ့ ပင္လံု စာခ်ဳပ္ရဲ႕ အရင္းအျမစ္ဟာ ကၽြန္မတို႕ တိုင္းျပည္ကို လာေရာက္ အုပ္ခ်ဳပ္ခဲ့တဲ့ နယ္ခ်ဲ႕ေတြရဲ႕ လက္ကလြတ္ေျမွာက္ဖို႕ အတူတကြ ပါ၀င္တိုက္ပြဲ၀င္ဖို႕ သေဘာတူညီမႈနဲ႕ တိုင္းရင္းသားအခ်င္းခ်င္း ေလးစားတန္ဖိုးထားတတ္ဖို႕ ေရးထိုးခဲ့တဲ့ လက္မွတ္တစ္ခု ဆိုရင္ မွားမယ္မထင္ဘူး။

British လက္ေအာက္က လြတ္ေျမွာက္ခဲ့တဲ့ ကၽြန္မတို႕ တကယ္လြတ္လပ္ခဲ့ပါသလား? ဒီေမးခြန္းေလးက ကၽြန္မကို မသက္မသာျဖစ္ေစတာေတာ့ အမွန္ပဲ။

ဒီလိုနဲ႕ လြတ္လပ္မႈရဲ႕ ဖြင့္ဆိုခ်က္ေတြ ကို ကၽြန္မစဥ္းစားမိသြားတယ္။ တစ္ဆက္ထဲမွာပဲ၂၁ ရာစုရဲ႕ လြတ္လပ္မႈကို ကၽြန္မေတြးမိတယ္။ စစ္ပြဲနဲ႕ ပတ္သက္ၿပီး တင္းက်ပ္လာတဲ့ ႏိုင္ငံတကာ ဥပေဒေတြေၾကာင့္ စက္မႈႏိုင္ငံေတြနဲ႕ အရင္းရွင္ႏိုင္ငံေတြက သူတို႕လိုခ်င္တာ ရဖို႕ စစ္တိုက္ၿပီး အရယူတဲ့ စနစ္ကို မသံုးေတာ့တာ ကမၻာ့သမိုင္းကို ၿခံဳငံုၾကည့္ရင္ အထင္သားေတြ႕ႏိုင္ပါတယ္။ ဒါဆို ၂၁ ရာစုမွာ စစ္ပြဲ မရွိေတာ့ဘူးလား ေမးစရာရွိလာပါတယ္။

၀မ္းနည္းစြာနဲ႕ ကၽြန္မေျဖရပါလိမ့္မယ္။ ကုန္ခမ္းလာတဲ့ ကမၻာ့အရင္းအျမစ္ေတြေၾကာင့္ စစ္ပြဲေတြဟာ ပိုျပင္းထန္လာတယ္လို႕ ဆိုရပါမယ္။ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္ယူျခင္းေတာ့ မဟုတ္ေတာ့ဘူးေပါ့။ ဒါေပမယ့္ တိုးတိုးတိတ္တိတ္ ညွင္ညွင္သာသာ ပါပဲ။ ႏိုင္ငံတကာ ရင္းႏွီးျမဳပ္ႏွံမႈ ဆိုတဲ့ စြဲေဆာင္အား အရမ္းေကာင္းတဲ့ စီးပြားေရး လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ အသံုးျပဳလာတာ ဆင္းရဲတဲ့ ႏိုင္ငံေတြက မြဲေသသြားၿပီး၊ ခ်မ္းသာၿပီးသား ႏိုင္ငံေတြက ခ်မ္းသာသထက္ ခ်မ္းသာမႈကို ရလာေအာင္ေပး ႏိုင္တဲ့ စီးပြားေရး ယႏၱရား လက္နက္ႀကီးေတြ တပ္ဆင္ ပစ္ခတ္လိုက္တာ အရင္ လက္နက္ႀကီးေတြနဲ႕ တိုက္တဲ့ စစ္ပြဲေတြထက္ေတာင္ ပိုၿပီး ေၾကာက္စရာေကာင္းပါတယ္။

ဒီလို အင္းအားႀကီးတဲ့ စီးပြားေရးလက္နက္ေတြနဲ႕ တိုက္ေနခ်ိန္မွာ ကၽြန္မတို႕က ကိုယ္ပိုင္အုပ္ခ်ဳပ္ခြင့္နဲ႕ အခ်ဳပ္အျခာအာဏာ ပိုင္ဆိုင္ခြင့္ ဆိုတဲ့ ေခါင္းစဥ္ႀကီးေတြတပ္ၿပီး အခ်င္းခ်င္း သတ္ၾက၊တိုက္ၾက၊ ခိုက္ၾကနဲ႕ အခုကၽြန္မတို႕ ဒီေန႕ဘယ္ အေျခအေနဘယ္ေနရာကို ေရာက္ရွိေနၿပီလဲ ? British ေတြလာေတာ့ ျမန္မာေတြက သူတို႕ ေ၀ယာ၀ိစၥ လုပ္ေပးဖို႕ နယ္ခ်ဲ႕လက္ေအာက္မွာ မလုပ္ဘူးလို႕ ျငင္းဆန္တဲ့အတြက္ India က ကုလားေတြကို ေခၚယူ အသံုးျပဳခဲ့ရတယ္ဆိုတာ ကၽြန္မတို႕ အားလံုးသိၿပီး ျဖစ္ပါတယ္။ အခု ေခတ္မွာေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ျမန္မာေတြက တိုင္းတပါးမွာ အလုပ္လုပ္ႏိုင္ဖို႕ ပြဲစားကို ေငြသိန္းေပါင္းမ်ားစြာ ေပးၿပီး ေအာက္ေျခသိမ္း အလုပ္ေတြ သြားလုပ္ေနရတဲ့ (ကၽြန္ခံ) ျမန္မာေတြ ျဖစ္ေနခဲ့ပါၿပီ။

ျမန္မာလို႕ ေျပာလိုက္တာနဲ႕ ကူညီရမဲ့ ႏိုင္ငံသားလို႕ ကမၻာက ျမင္ေနၿပီ။ ပိုက္ဆံတတ္ႏိုင္လို႕ အလည္သြားဖို႕ေတာင္ ျမန္မာ Passport ဆိုရင္ visa ရဖို႕ မ်က္ႏွာ ငယ္ရတယ္။ သံရံုးေတြမွာ ဘာမွ မေမးခင္ “မင္း ျမန္မာျပည္ကို ျပန္လာမွာ မဟုတ္ဘူး” ဆိုတဲ့ စကားနဲ႕ အစြပ္စြဲခံရတယ္။ တကယ္လဲ စီးပြားေရး အေျခအေနနဲ႕ အေျခအေန အရပ္ရပ္ေၾကာင့္ ျပန္မလာတဲ့ သူေတြက မ်ားေနတာကိုး။ ဘယ္မလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ ဂုဏ္? ဘယ္မွာလဲ ကၽြန္မတို႕ ေျပာတဲ့ လြတ္လပ္ခြင့္? ငါတို႕ ႏိုင္ငံက ေနခ်င္စရာမေကာင္းေအာင္ကို ျဖစ္ေနၿပီးလား?

တကယ္ေတာ့ ကၽြန္မတို႕ ေျပာေျပာေနတဲ့ ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္ဟာ ျမန္မာျပည္ ေကာင္းစားေရးအတြက္ပါ။ ငါတို႕ ခရီးတစ္ခု အတူတူ ေလွ်ာက္ေနၾကၿပီး ဘာအတြက္ အျငင္းပြား သတ္ျဖတ္ေနတာလဲ ?

ကၽြန္မေတာ့ အထက္က ေျပာခဲ့တဲ့ အိမ္ျဖဴေတာ္ ညေလးနဲ႕ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း ေလးစား၊နာလည္မႈေတြနဲ႕ တီးမႈတ္ ကခုန္ႏိုင္မယ့္ ညေလးကိုလိုခ်င္မိတယ္။ တစ္ႏိုင္ငံလံုးမွာ ရွိတဲ့ တိုင္းရင္းသား အခ်င္းခ်င္း နားလည္၊ယံုၾကည္မႈေတြနဲ႕ ေလးစားဂုဏ္ယူစြာ ကမဲ့ေန႕ေလးနဲ႕ ျမန္မာမ်ိဳးေဟ့လို႕ ကမၻာမွာ ဂုဏ္ယူ၀ံ့ၾကြားစြာ ေျပာႏိုင္မယ့္ ေန႕ေလးကို တကယ္လိုခ်င္မိတယ္။ ကၽြန္မရင္မွာ ရွိတဲ႕ ျပည္ေထာင္စု အိမ္မက္ေလးတစ္ခုေပါ့။

ျမန္မာဆိုၿပီး ကမၻာမွာ ေမာ္ၾကြားႏိုင္ဖို႕ ငါတို႕ အခ်င္းခ်င္း ေလးစား ခ်စ္ခင္ရမယ္။ ျမန္မာျပည္ရဲ႕ အနာဂတ္ဟာ ျမန္မာလူငယ္ေတြမွာ ရွိပါတယ္။ အဲဒီလို အေရးႀကီးတဲ့ သမိုင္းကို ျပန္လည္ တည္ေဆာက္မယ့္ ငါတို႕ အရည္အခ်င္း ျပည့္မီရမဲ့အျပင္ ကၽြန္မတို႕ရဲ႕ ရပ္တည္ခ်က္ေတြ ေနရာမွန္ျဖစ္ေနဖို႕ လဲ အရမ္း အေရးႀကီးပါတယ္။ အဲဒီေတာ့ အနာဂတ္ရဲ႕ ေခါင္းေဆာင္ေတြ ျဖစ္လာမယ့္ ငါတို႕လူငယ္ေတြ အားလံုး အမည္နာမ၊ အဖြဲ႕အစည္း အစြဲေတြထက္ ျမန္မာျပည္ေကာင္းစားေရး၊ ျမန္မာျပည္ႀကီး တိုးတက္ဖို႕ ငါတို႕ အားလံုးေျပာေနတဲ့ “ျပည္ေထာင္စု စိတ္ဓာတ္နဲ႕ မ်ိဳးခ်စ္စိတ္ဓာတ္ေတြကို” ျပန္လည္သံုးသပ္ဖို႕ ဖိတ္ေခၚ ခ်င္ပါတယ္။

အခ်င္းခ်င္းေလးစားမႈနဲ႕ လူပီသတဲ့ လူ႕ယဥ္ေက်းမႈကို လက္ဆင့္ကမ္းေပး ႏိုင္မယ့္ သမိုင္းတစ္ေခတ္ရဲ႕ သူရဲေကာင္းမ်ား ျဖစ္လာၾကပါေစလို႕လဲ ဆုေတာင္းေမတၱာ ပို့သလိုက္ပါတယ္။

မတူညီမႈေတြကို အၿမဲေလးစား ျမတ္ႏိုးလွ်က္>>>>>> Apprenticeship

ရက္ျမတ္အတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း

ကဗ်ာေလးကို အနီးစပ္ဆံုးျဖစ္ေအာင္ ျပန္ဆိုထားပါတယ္။ ပိုသင့္ေတာ္မဲ့ စကားလံုးေတြရွိရင္လဲ အႀကံေပးသြားၾကေနာ္။

ရက္ျမတ္အတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း

ေန႕တိုင္းတာ၀န္ကိုယ္စီနဲ႔ ေျပးလြားသြားလာေနတဲ့ ငါတို႕
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ဖာသိဖာသာ ျဖတ္သန္းသြားလာၾက
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့လဲ မ်က္မွန္းတန္းမိရံု
တစ္ခါတစ္ေလေတာ့ ေျပာေတာ့မလိုလိုနဲ႔။

ငါတို႕ေတြဟာ ဆူညံသံတစ္ခု ျဖစ္တယ္။
တကယ္ေတာ့ ငါတို႔တေတြဟာ ငါတို႔ကိုယ္စီရဲ႕ ဘိုးဘြားေတြအေၾကာင္း ေျပာရင္း
ဆူညံသံနဲ႕ ႏွင္းဆီခ်ံဳႏြယ္ ၊ ဆူးပင္နဲ႕ အဆက္မျပတ္ဆူညံသံေတြျဖစ္ေနၾကတယ္။


တစ္ေယာက္ေသာသူက အကၤ်ီအနားသားကို သီခ်ဳပ္ရင္း
ေပါက္ၿပဲေနတဲ့ ယူနီေဖာင္းနဲ႕ တာယာေပါက္ေတြကို ျပဳျပင္ဖာေထးေနတယ္
ျပန္လည္တည္ေဆာက္သင့္ သည္မ်ားကို ျပဳျပင္ဖာေထးျခင္းေပါ့။

တစ္ေယာက္ေသာသူက သာယာတဲ့ ေတးသံရဖို႕
အဆီေတြပ်ံေနတဲ့ ဗံုေပၚမွာ သစ္သားတုတ္ နွစ္ေခ်ာင္းနဲ႕
အားကုန္တီးခတ္ၿပီး တေယာ၊ ဘာဂ်ာ၊ ကက္ဆက္၊ အသံစံုေတြနဲ႕ ကီးညိွေနေလရဲ႕။

မိခင္နဲ႔ သူ႕သားေလး ဘတ္စ္ကားေစာင့္ေနတယ္။
လယ္သမားကေတာ့ မိုးေလ၀သေကာင္းဖို႕ ေကာင္းကင္ကို ေမွ်ာ္ၾကည့္ေနတယ္။
ဆရာမေလးက ကေလးေတြကို ခဲတံထုတ္ဖို႕ ညႊန္ၾကားေနေလရဲ႕။

ငါတို႔အခ်င္းခ်င္း စကားလံုးေတြနဲ႕ ဆံုမိ ႀကံဳမိၾကတယ္
ခက္ထန္မႈနဲ႕ ညွင္သာမႈပါတဲ့ အေျပာအဆိုမ်ား၊ တိုးတိုးတိတ္တိတ္နဲ႕ ေတာင္းဆိုမႈပါတဲ့အသံမ်ား
ျပန္လည္ စဥ္းစားဖို႔သင့္တဲ့ စကားလံုးမ်ားနဲ႕ စဥ္းစားသင့္တဲ့ စကားလံုးေတြ ပါတယ္။

ညစ္ပတ္ေပေတေနတဲ့လမ္းနဲ႕ အေ၀းေျပးလမ္းမေတြ ငါတို႔ျဖတ္ၾက
အဲဒီလမ္းမေတြမွာပဲ မတူညီမႈေတြရဲ႕ ထူးျခားမႈကို ေလးစားတဲ့
တစ္စံုတစ္ေယာက္ရဲ႕ ဆႏၵနဲ႔ အမ်ားျပည္သူရဲ႕ ဆႏၵေတြ႕ဆံုတဲ့ မွတ္ေက်ာက္ျဖစ္ခဲ့တယ္။

ငါယံုၾကည္တယ္ အနာဂါတ္က လက္ရွိထက္ ပိုေတာက္ပတယ္။
ငါတို႔ အားလံုးအတြက္ လံုၿခံဳမယ့္ေနရာတစ္ခု ငါတို႔ကိုယ္တိုင္ ရွာရမယ္။
အဲဒီ လံုၿခံဳပါတယ္ဆိုတဲ့ မျမင္ႏိုင္ေသးတဲ့ အနာဂတ္ဆီ ငါတို႔ေလွ်ာက္လွမ္းေနၾကၿပီေပါ့။

မ်ားျပားလွတဲ့ လူေတြေသေၾကခဲ့ၾကတယ္ဆိုတာ ငါတို႕ပြင့္ပြင့္လင္းလင္း ေျပာၾကရေအာင္။
ငါတို႔ ဒီေန႕ ဒီအေျခအေနေရာက္ေအာင္ အနစ္နာခံ အေသခံ
ရထားလမ္း တံတားေတြ တည္ေဆာက္ခဲ့တဲ့ လူေတြရဲ႕ အမည္နာမေတာ္ကို သီဆို သီခ်င္းဆိုၾက။

၀ါဂြမ္းေတြေကာက္ ဆလပ္ရြက္ေတြေကာက္၊
အုပ္တစ္ခ်ပ္ၿပီးတစ္ခ်ပ္နဲ႕ မယံုႏိုင္စရာ ခန္းနားထည္၀ါတဲ့ အေဆာက္အဦးေတြ ေဆာက္
သူတို႕ကိုယ္တိုင္ပဲ အေဆာက္အဦး သန္႕ရွင္း ေတာက္ေျပာင္ေအာင္ အတြင္းအျပင္ တာ၀န္ယူထား။

ရုန္းကန္ခဲ့သူမ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း၊ ေန႕ထူးေလးအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း။
မီးဖိုေဆာင္ ခန္းမေတြမွာ ေထာက္ခံမဲမ်ားအတြက္ အလုပ္လုပ္တဲ့ သူေတြနဲ႕
ေထာက္ခံစိုင္းထိုးခဲ့တဲ့ လက္မ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းသီခ်င္း။

တစ္ခ်ိဳ႕က အိမ္နီးခ်င္းကို ကုိယ္နဲ႕ အမွ်ခ်စ္ ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႕
တစ္ခ်ိဳ႕ေတာ့လဲ သူတပါးကို မနာက်င္ေစ၊ လိုတာထက္လဲ ပိုမသံုး ဆိုတဲ့ ခံယူခ်က္နဲ႕ အသက္ရွင္ၾက။
ဒီလိုနဲ႕ ေမးခြန္း တစ္ခုထြက္လာတယ္။ အခ်စ္ကို ဖြင့္ဆိုဖို႕ အေလးနက္ဆံုးနဲ႕ အနက္နဲဆံုး အဓိပၸါယ္က ဘာလဲ?

လက္ထပ္ထိမ္းျမားျခင္း၊ မိသားစုခ်စ္ျခင္းနဲ႕ ႏိုင္ငံခ်စ္စိတ္ေတြထက္ ပိုတဲ့အခ်စ္၊
အခ်စ္ အဲဒီ အခ်စ္က အလင္းတန္းရဲ႕ ျဖစ္တည္မႈကို ျပန္႕ပြားေစမဲ့ အခ်စ္
ေ၀ဖန္ျပစ္တင္မႈနဲ႕ ေနာင္တေတြကင္းတဲ့ အခ်စ္။

ဒီေန႔ရဲ႕ လင္းလက္ေတာက္ပတဲ့ အလင္းတန္းေအာက္မွာ (ဒီေဆာင္းေလ)
မူသစ္နဲ႕ အရာအားလံုကို ျဖစ္ေစႏိုင္မဲ့ စနစ္သစ္တစ္ခု စတင္ခဲ့ၿပီ။
ေခ်ာက္ကမ္းပါးအစြန္းနဲ႕ အျမင့္မားဆံုး ေတာင္ထိပ္ေတြမွာ
အလင္းတန္းကို ဦးတည္ေနတဲ့ ေျခလွမ္းမ်ားအတြက္ ခ်ီးမြန္းျခင္းသီခ်င္း။

Elizabeth Alexander ရဲ႕ Praise Song for The Day ကို ကၽြန္မ ဘာသာျပန္ထားျခင္းျဖစ္တယ္။ proof reading အတြက္ေက်းဇူး ဖိုးဆိတ္ျဖဴေလး။

Praise Song for The Day

ဒီကဗ်ာေလးက သမၼတ Brack Obama's ရဲ႕ ဘိသိကံၡက်မ္းႀကိမ္းဆိုပြဲ January 20, 2009 ေန႕မွာ ကဗ်ာ ဆရာမ Elizabeth Alexander ေရးသားသီကုန္းခဲ့တဲ့ Brack Obama အတြက္ ဂုဏ္ျပဳကဗ်ာ ျဖစ္ပါတယ္။

က်မ္းသစၥာ ယူေနတဲ့ သမၼတနဲ႕ မိသားစု (အဲဒီေန႕က က်မ္းႀကိမ္ဆိုရာမွာ သံုးခဲ့တဲ့ က်မ္းစာအုပ္က ေအဘရာဟမ္လင္ကြင္း က်မ္းသစၥာယူတံုးက သံုးခဲ့တဲ့ က်မ္းစာအုပ္ ျဖစ္ပါသတဲ့။)

Praise Song for The Day

Each day we go about our business,
walking past each other, catching each other's
eyes or not, about to speak or speaking.

All about us is noise. All about us is
noise and bramble, thorn and din, each
one of our ancestors on our tongues.

Someone is stitching up a hem, darning
a hole in a uniform, patching a tire,
repairing the things in need of repair.

Someone is trying to make music somewhere,
with a pair of wooden spoons on an oil drum,
with cello, boom box, harmonica, voice.

A woman and her son wait for the bus.
A farmer considers the changing sky.
A teacher says, Take out your pencils. Begin.

We encounter each other in words, words
spiny or smooth, whispered or declaimed,
words to consider, reconsider.

We cross dirt roads and highways that mark
the will of some one and then others, who said
I need to see what's on the other side.

I know there's something better down the road.
We need to find a place where we are safe.
We walk into that which we cannot yet see.

Say it plain: that many have died for this day.
Sing the names of the dead who brought us here,
who laid the train tracks, raised the bridges,

picked the cotton and the lettuce, built
brick by brick the glittering edifices
they would then keep clean and work inside of.

Praise song for struggle, praise song for the day.
Praise song for every hand-lettered sign,
the figuring-it-out at kitchen tables.

Some live by love thy neighbor as thyself,
others by first do no harm or take no more
than you need. What if the mightiest word is love?

Love beyond marital, filial, national,
love that casts a widening pool of light,
love with no need to pre-empt grievance.

In today's sharp sparkle, this winter air,
any thing can be made, any sentence begun.
On the brink, on the brim, on the cusp,
Praise song for walking forward in that light.

Elizabeth Alexander

picture from NY Times

The meaning of Pink

ေဖေဖာ္၀ါရီ နဲ႕ ပန္းေရာင္

ေဖေဖာ္၀ါရီက
ပန္းေရာင္ကို ကိုယ္စားျပဳတယ္ဆိုရင္
ပန္းေရာင္ကို ခံစားလိုသူေတြမ်ား
လိမ္ညာမႈကင္းတဲ့ ႏႈတ္ခမ္းတစ္စံု
စစ္မွန္တဲ့ စကားနွစ္လံုး
ေမတၱာအျပည့္နဲ႕ ရင္ဘတ္
ျဖဴစင္ရိုးသားတဲ့ မ်က္၀န္း
ျမတ္ႏိုးယုယတဲ့ လက္တစ္စံု
ရဲရင့္ျပတ္သားတဲ့ ဦးေဏွာက္
ေလးနက္တည္ၾကည္တဲ့ ေျခတစ္စံု
နဲ႕
ကဗ်ာဆန္တဲ့ အေတြးအိမ္တစ္လံုး
ေတာ့
အနဲဆံုး ပိုင္ဆိုင္ထားသင့္တယ္။

Trading Women

ၾကည့္ေစခ်င္တယ္

ျမန္မာျပည္က တိုင္းရင္သူ အခါေလးပါ။

ၾကည့္ျဖစ္တဲ့ documentary movie တစ္ခုကို မွ်ေ၀ခ်င္ပါတယ္။ ဒီရုပ္ရွင္ေလးက ေဟာလီ၀ုတ္မင္းသား၊ မင္းသမီးေတြ ပါတဲ့ ရုပ္ရွင္ေတာ့ မဟုတ္ဘူး။

အေျခအေန အေၾကာင္း ေၾကာင္းေၾကာင့္ ကာမလုပ္သားေတြအျဖစ္ ေရာင္းစားျခင္း ဒါမွမဟုတ္ အေျခအေနအရ ကာမအလုပ္ကို ၀င္လုပ္ေနရတဲ့ မိန္းကေလးေတြရဲ႕ ဘ၀ကို မွတ္တမ္းတင္ ရိုက္ကူးထားတဲ့ ပညာေပး ရုပ္ရွင္ျဖစ္ပါတယ္။

ဘာလို႕ၾကည့္ေစခ်င္လဲ ဆိုရင္ေတာ့ ဒီရုပ္ရွင္ထဲမွာ အလုပ္ေပးမယ္ ဆိုၿပီး တကယ့္လက္ေတြ႕မွာ ကာမလုပ္သားေတြ အျဖစ္အလုပ္လုပ္ေနရတဲ့ ေၾကကြဲဖြယ္ရာ ျမန္မာ မိန္းကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ဘ၀ဇတ္လမ္းေတြနဲ႕ သူတို႕ အဲဒီလို ဘ၀ေရာက္ေအာင္ တြန္းပို႕လိုက္တဲ့ အေျခအေနေတြ အေၾကာင္းတင္ျပထားတဲ့ ပညာေပး ရုပ္ရွင္တစ္ခုမို႕ပါ။

ဒီရုပ္ရွင္ အစပိုင္းမွာေတာ့ ထိုင္းႏိုင္ငံရဲ႕ ကာမ ခရီးသြားလုပ္ငန္း (Sex Tourism) အေၾကာင္း နဲ႕ ထိုင္းမိန္းကေလးေတြ အေၾကာင္းကေန အစပ်ိဳးလိုက္ၿပီး ထိုင္းႏိုင္ငံ ကာမ ခရီးသြားလုပ္ငန္းရဲ႕ အဓိက ပံ့ပိုးမႈထုတ္ကုန္ေတြ ျဖစ္တဲ့ မိန္းကေလးေတြက ျမန္မာမိန္းကေလးေတြနဲ႕ ထိုင္းႏိုင္ငံ ေျမာက္ပိုင္းမွာ ေနထိုင္တဲ့ တိုင္းရင္းသူေတြ ျဖစ္တယ္ ဆိုတဲ့ အေၾကာင္းတင္ျပသြားတာ တခ်ိဳ႕ ျမန္မာ မိန္းကေလးငယ္ေတြရဲ႕ ေၾကကြဲဖြယ္ ဘ၀ဇတ္လမ္း အေၾကာင္း ေတြ႕ဆံုေမးျမန္းခန္းေတြ ပါတဲ့အတြက္ ညြန္းလိုက္တာပါ။

ရုပ္ရွင္ရဲ႕ နာမည္ကေတာ့ Trading Women (မိန္းမ ကုန္သြယ္ျခင္း)

၇၇ မိနစ္ၾကာၿပီး David A. Feingold ရိုက္ကူးထားတဲ့ ပညာေပးရုပ္ရွင္ ျဖစ္ေၾကာင္းပါရွင့္

လင့္ေတာ့မရွိဘူး ေက်ာင္း library ေတြမွာေတာ့ရွိပါတယ္။ တကယ္လို႕ တက္ေနတဲ့ ေက်ာင္းမွာ မရွိဘူးဆိုရင္ ေက်ာင္းေတြမွာ ရွိတဲ့ World wide library services (Inner Library Loan) ကေနတဆင့္ ငွားၾကည့္လို႕ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာေတာ့ အတိုးခ်ံဳးေလာက္ပဲ ၾကည့္လို႕ရတယ္။ "Click here to preview this film" ကေနတဆင့္ ၾကည့္လို႕ရပါတယ္။
ဒီေနရာမွာေတာ့ ဒီရုပ္ရွင္ရိုက္ျဖစ္တဲ့ ရည္ရြယ္ခ်က္ သိခ်င္သူေတြ ဖတ္လို႕ရတယ္။